Translation:Penal Code of Thailand/Division 1/Title 1

(2)“public way” means a land course or watercourse for people to use in transportation, and shall also include a railway or tramway along which a wheeled vehicle for transport of people runs;

(๓)"สาธารณสถาน" หมายความว่า สถานที่ใด ๆ ซึ่งประชาชนมีความชอบธรรมที่จะเข้าไปได้

(3)“public place” means any place which people are entitled to enter;^[2]

(๔)"เคหสถาน" หมายความว่า ที่ซึ่งใช้เป็นที่อยู่อาศัย เช่น เรือน โรง เรือ หรือแพ ซึ่งคนอยู่อาศัย และให้หมายความรวมถึง บริเวณของที่ซึ่งใช้เป็นที่อยู่อาศัยนั้นด้วย จะมีรั้วล้อมหรือไม่ก็ตาม

(4)“dwelling place” means a place used for residence, such as a ruean,^[3] rong,^[4] vessel, or phae^[5] where a human resides, and shall include the surroundings of a place so used for residence, whether or not enclosed by a fence;

(๕)"อาวุธ" หมายความรวมถึง สิ่งซึ่งไม่เป็นอาวุธโดยสภาพ แต่ซึ่งได้ใช้หรือเจตนาจะใช้ประทุษร้ายร่างกายถึงอันตรายสาหัสอย่างอาวุธ

(5)“weapon” includes a thing which is not a weapon by nature but is used or intended to be used to inflict violence upon the body to the degree of causing serious harm as a weapon [does];

(๖)"ใช้กำลังประทุษร้าย" หมายความว่า ทำการประทุษร้ายแก่กายหรือจิตใจของบุคคล ไม่ว่าจะทำด้วยใช้แรงกายภาพหรือด้วยวิธีอื่นใด และให้หมายความรวมถึง การกระทำใด ๆ ซึ่งเป็นเหตุให้บุคคลหนึ่งบุคคลใดอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ ไม่ว่าจะโดยใช้ยาทำให้มึนเมา สกดจิต หรือใช้วิธีอื่นใดอันคล้ายคลึงกัน

(6)“forcible violence”^[6] means violence inflicted upon the body or mind of a person, whether by use of physical force or by any other means, and shall include any act which causes any person to be in the state of irresistibility, whether by use of an intoxicating drug,^[7] by hypnosis, or by any other similar means;

(๗)"เอกสาร" หมายความว่า กระดาษหรือวัตถุอื่นใดซึ่งได้ทำให้ปรากฏความหมายด้วยตัวอักษร ตัวเลข ผัง หรือแผนแบบอย่างอื่น จะเป็นโดยวิธีพิมพ์ ถ่ายภาพ หรือวิธีอื่นอันเป็นหลักฐานแห่งความหมายนั้น

(7)“document” means paper or any other object on which a meaning is expressed through letters, numbers, diagrams, or other designs, whether by means of printing, photography, or other means which serves as evidence of such meaning;

(๘)"เอกสารราชการ" หมายความว่า เอกสารซึ่งเจ้าพนักงานได้ทำขึ้นหรือรับรองในหน้าที่ และให้หมายความรวมถึง สำเนาเอกสารนั้น ๆ ที่เจ้าพนักงานได้รับรองในหน้าที่ด้วย

(8)“governmental document”^[8] means a document which an officer has produced or certified in [virtue of his] duty, and shall also include a copy of such document which an officer has certified in [virtue of his] duty;

(๙)"เอกสารสิทธิ" หมายความว่า เอกสารที่เป็นหลักฐานแห่งการก่อ เปลี่ยนแปลง โอน สงวน หรือระงับซึ่งสิทธิ

(9)“right document” means a document which serves as evidence of creation, modification, transfer, reservation, or termination of a right;

(๑๐)"ลายมือชื่อ" หมายความรวมถึง ลายพิมพ์นิ้วมือและเครื่องหมายซึ่งบุคคลลงไว้แทนลายมือชื่อของตน

(10)“signature” includes a fingerprint or mark which a person affixes in lieu of his signature;

(๑๑)"กลางคืน" หมายความว่า เวลาระหว่างพระอาทิตย์ตกและพระอาทิตย์ขึ้น

(11)“night” means the interval between sunset and sunrise;

(๑๒)"คุมขัง" หมายความว่า คุมตัว ควบคุม ขัง กักขัง หรือจำคุก

(12)“detain” means to keep in custody, to control, to hold, to confine, or to imprison;

(๑๓)"ค่าไถ่" หมายความว่า ทรัพย์สินหรือประโยชน์ที่เรียกเอาหรือให้เพื่อแลกเปลี่ยนเสรีภาพของผู้ถูกเอาตัวไป ผู้ถูกหน่วงเหนี่ยว หรือผู้ถูกกักขัง

(13)“ransom” means property or benefit which is demanded or given in exchange for the liberty of a person carried away, person restrained, or person confined.

หมวด ๒
การใช้กฎหมายอาญา

Chapter 2
Application of criminal law

มาตรา๒บุคคลจักต้องรับโทษในทางอาญาต่อเมื่อได้กระทำการอันกฎหมายที่ใช้ในขณะกระทำนั้นบัญญัติเป็นความผิดและกำหนดโทษไว้ และโทษที่จะลงแก่ผู้กระทำความผิดนั้นต้องเป็นโทษที่บัญญัติไว้ในกฎหมาย

Section2.A person will have to undergo a criminal penalty only upon having committed an act which the law in force at the time of the commission provides to be an offence and designates a penalty for, and the penalty to be imposed upon such an offender must be the penalty provided in the law.

ถ้าตามบทบัญญัติของกฎหมายที่บัญญัติในภายหลัง การกระทำเช่นนั้นไม่เป็นความผิดต่อไป ให้ผู้ที่ได้กระทำการนั้นพ้นจากการเป็นผู้กระทำความผิด และถ้าได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดให้ลงโทษแล้ว ก็ให้ถือว่า ผู้นั้นไม่เคยต้องคำพิพากษาว่า ได้กระทำความผิดนั้น ถ้ารับโทษอยู่ ก็ให้การลงโทษนั้นสิ้นสุดลง

If such an act is no longer an offence by virtue of a provision of a subsequently established law,^[9] the person having committed the act shall be discharged from the status of being an offender,^[10] and if there has already been a final judgment [declaring] that [he] be punished, it shall be deemed that he has never been adjudged to have committed the offence, [or] if [he] is undergoing the penalty, the carrying out of such penalty shall come to an end.

มาตรา๓ถ้ากฎหมายที่ใช้ในขณะกระทำความผิดแตกต่างกับกฎหมายที่ใช้ในภายหลังการกระทำความผิด ให้ใช้กฎหมายในส่วนที่เป็นคุณแก่ผู้กระทำความผิด ไม่ว่าในทางใด เว้นแต่คดีถึงที่สุดแล้ว แต่ในกรณีที่คดีถึงที่สุดแล้ว ดังต่อไปนี้

Section3.If the law in force at the time of the commission of the offence differs from the law in force after the commission of the offence, the law which is favourable to the offender in whatever manner shall apply,^[11] save where the case has already been final. However, in the event that the case has become final in the following [manner]:

(๑)ถ้าผู้กระทำความผิดยังไม่ได้รับโทษ หรือกำลังรับโทษอยู่ และโทษที่กำหนดตามคำพิพากษาหนักกว่าโทษที่กำหนดตามกฎหมายที่บัญญัติในภายหลัง เมื่อสำนวนความปรากฏแก่ศาล หรือเมื่อผู้กระทำความผิด ผู้แทนโดยชอบธรรมของผู้นั้น ผู้อนุบาลของผู้นั้น หรือพนักงานอัยการร้องขอ ให้ศาลกำหนดโทษเสียใหม่ตามกฎหมายที่บัญญัติในภายหลัง ในการที่ศาลจะกำหนดโทษใหม่นี้ ถ้าปรากฏว่า ผู้กระทำความผิดได้รับโทษมาบ้างแล้ว เมื่อได้คำนึงถึงโทษตามกฎหมายที่บัญญัติในภายหลัง หากเห็นเป็นการสมควร ศาลจะกำหนดโทษน้อยกว่าโทษขั้นต่ำที่กฎหมายที่บัญญัติในภายหลังกำหนดไว้ ถ้าหากมี ก็ได้ หรือถ้าเห็นว่า โทษที่ผู้กระทำความผิดได้รับมาแล้วเป็นการเพียงพอ ศาลจะปล่อยผู้กระทำความผิดไปก็ได้

(1)if the offender has not yet undergone the penalty or is undergoing the penalty and the penalty designated by the judgment is heavier than the penalty [which can be] designated under the subsequently established law, the court shall, when the court learns [of this] from the file of the case^[12] or when the offender, his legal representative, his curator, or a public prosecutor makes a request, designate the penalty anew in accordance with the subsequently established law; if it appears that the offender has somewhat undergone the penalty and the court, in designating the penalty anew, takes into account the penalty under the subsequently established law [and] finds it appropriate, the court may designate a lesser penalty than the minimum penalty designated by the subsequently established law, if any, or if [the court] finds that the offender has sufficiently undergone the penalty, the court may release the offender;

(๒)ถ้าศาลพิพากษาให้ประหารชีวิตผู้กระทำความผิด และตามกฎหมายที่บัญญัติในภายหลัง โทษที่จะลงแก่ผู้กระทำความผิดไม่ถึงประหารชีวิต ให้งดการประหารชีวิตผู้กระทำความผิด และให้ถือว่า โทษประหารชีวิตตามคำพิพากษาได้เปลี่ยนเป็นโทษสูงสุดที่จะพึงลงได้ตามกฎหมายที่บัญญัติในภายหลัง

(2)if the court has adjudged the offender to death and, according to the subsequently established law, the penalty to be imposed upon the offender is not as serious as death, the carrying out of the death penalty upon the offender shall be stayed and the death penalty according to the judgment shall be deemed to have changed to the highest penalty imposable under the subsequently established law.

มาตรา๔ผู้ใดกระทำความผิดในราชอาณาจักร ต้องรับโทษตามกฎหมาย

Section4.Anyone who commits an offence in the Kingdom is required to undergo the penalty according to the law.

การกระทำความผิดในเรือไทยหรืออากาศยานไทย ไม่ว่าจะอยู่ ณ ที่ใด ให้ถือว่า กระทำความผิดในราชอาณาจักร

An offence committed on board a Thai vessel or Thai aircraft, irrespective of wherever it may be, shall be deemed to be committed in the Kingdom.^[13]

มาตรา๕ความผิดใดที่การกระทำแม้แต่ส่วนหนึ่งส่วนใดได้กระทำในราชอาณาจักรก็ดี ผลแห่งการกระทำเกิดในราชอาณาจักรโดยผู้กระทำประสงค์ให้ผลนั้นเกิดในราชอาณาจักร หรือโดยลักษณะแห่งการกระทำ ผลที่เกิดขึ้นนั้นควรเกิดในราชอาณาจักร หรือย่อมจะเล็งเห็นได้ว่า ผลนั้นจะเกิดในราชอาณาจักรก็ดี ให้ถือว่า ความผิดนั้นได้กระทำในราชอาณาจักร

Section5.[When] any offence has, even merely in part, been committed in the Kingdom, the outcome of [its] commission occurs in the Kingdom whilst the offender desires for such an outcome to occur in the Kingdom, or, owing to the manner of [its] commission, [its] outcome that has occurred should have occurred in the Kingdom or the outcome could be foreseen to occur in the Kingdom, such an offence shall be deemed to have been committed in the Kingdom.

ในกรณีการตระเตรียมการหรือพยายามกระทำการใดซึ่งกฎหมายบัญญัติเป็นความผิด แม้การกระทำนั้นจะได้กระทำนอกราชอาณาจักร ถ้าหากการกระทำนั้นจะได้กระทำตลอดไปจนถึงขั้นความผิดสำเร็จ ผลจะเกิดขึ้นในราชอาณาจักร ให้ถือว่า การตระเตรียมการหรือพยายามกระทำความผิดนั้นได้กระทำในราชอาณาจักร

As regards^[14] the preparation or attempt of any act which the law provides to be an offence, even the act is committed outside the Kingdom, the preparation or attempt shall be deemed to be committed in the Kingdom if the outcome of the act would occur in the Kingdom had the act been committed to the point of completion.

มาตรา๖ความผิดใดที่ได้กระทำในราชอาณาจักร หรือที่ประมวลกฎหมายนี้ถือว่า ได้กระทำในราชอาณาจักร แม้การกระทำของผู้เป็นตัวการด้วยกัน ของผู้สนับสนุน หรือของผู้ใช้ให้กระทำความผิดนั้น จะได้กระทำนอกราชอาณาจักร ก็ให้ถือว่า ตัวการ ผู้สนับสนุน หรือผู้ใช้ให้กระทำ ได้กระทำในราชอาณาจักร

Section6.[As regards] any offence which has been committed in the Kingdom or which is deemed by this Code to have been committed in the Kingdom, even though the acts of the joint principals, aiders, or abettors have been committed outside Kingdom, the principals, aiders, or abettors shall be deemed to have committed [their acts] in the Kingdom.

มาตรา๗ผู้ใดกระทำความผิดดังระบุไว้ต่อไปนี้นอกราชอาณาจักร จะต้องรับโทษในราชอาณาจักร คือ

Section7.Any person who commits outside the Kingdom [any of] the offences hereafter specified will have to undergo the penalty in the Kingdom, namely—

(๑)ความผิดเกี่ยวกับความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๐๗ ถึงมาตรา ๑๒๙

(1)offences relating to security of the Kingdom, as provided in section 107 through section 129;

(๒)ความผิดเกี่ยวกับการปลอมและการแปลง ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๔๐ ถึงมาตรา ๒๔๙ มาตรา ๒๕๔ มาตรา ๒๕๖ มาตรา ๒๕๗ และมาตรา ๒๖๖ (๓) และ (๔)

(2)offences relating to counterfeiting and alteration, as provided in section 240 through section 249, section 254, section 256, section 257, and section 266 (3) and (4);

(๓)ความผิดฐานชิงทรัพย์ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๓๙ และความผิดฐานปล้นทรัพย์ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๔๐ ซึ่งได้กระทำในทะเลหลวง

(3)offence of robbery, as provided in section 339, and offence of gang robbery, as provided in section 340, when committed on the high seas.

มาตรา๘ผู้ใดกระทำความผิดนอกราชอาณาจักร และ

Section8.[When] anyone [has] commit[ted] an offence outside the Kingdom, and—

(ก)ผู้กระทำความผิดนั้นเป็นคนไทย และรัฐบาลแห่งประเทศที่ความผิดได้เกิดขึ้นหรือผู้เสียหายได้ร้องขอให้ลงโทษ หรือ

(a)that offender is a Thai person, and the government of the country where the offence has occurred or the injured person requests [Thailand] to punish [him]; or

(ข)ผู้กระทำความผิดนั้นเป็นคนต่างด้าว และรัฐบาลไทยหรือคนไทยเป็นผู้เสียหาย และผู้เสียหายได้ร้องขอให้ลงโทษ

(b)that offender is an alien, and the injured person is the Thai Government or a Thai person, and the injured person requests [Thailand] to punish [him];

ถ้าความผิดนั้นเป็นความผิดดังระบุไว้ต่อไปนี้ จะต้องรับโทษภายในราชอาณาจักร คือ

if such offence is [one of] the offences hereafter specified, [the offender] will have to undergo the penalty within the Kingdom, namely—

(๑)ความผิดเกี่ยวกับการก่อให้เกิดภยันตรายต่อประชาชน ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๑๗ มาตรา ๒๑๘ มาตรา ๒๒๑ ถึงมาตรา ๒๒๓ ทั้งนี้ เว้นแต่กรณีเกี่ยวกับมาตรา ๒๒๐ วรรคแรก และมาตรา ๒๒๔ มาตรา ๒๒๖ มาตรา ๒๒๘ ถึงมาตรา ๒๓๒ มาตรา ๒๓๗ และมาตรา ๒๓๓ ถึงมาตรา ๒๓๖ ทั้งนี้ เฉพาะเมื่อเป็นกรณีต้องระวางโทษตามมาตรา ๒๓๘

(1)offences relating to the causing of dangers to people, as provided in section 217, section 218, section 221 through section 223, save the cases relating to section 220, paragraph 1, and section 224, section 226, section 228 through section 232, section 237, and section 233 through section 236, only for the cases incurring the penalty under section 238;

(๒)ความผิดเกี่ยวกับเอกสาร ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๖๔ มาตรา ๒๖๕ มาตรา ๒๖๖ (๑) และ (๒) มาตรา ๒๖๘ ทั้งนี้ เว้นแต่กรณีเกี่ยวกับมาตรา ๒๖๗ และมาตรา ๒๖๙

(2)offences relating to documents, as provided in section 264, section 265, section 266(1) and (2), section 268, save the cases relating to section 267 and section 269;

(๓)ความผิดเกี่ยวกับเพศ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๗๖ มาตรา ๒๘๐ และมาตรา ๒๘๕ ทั้งนี้ เฉพาะที่เกี่ยวกับมาตรา ๒๗๖

(3)offences relating sexuality, as provided in section 276, section 280, and section 285, only when relating to section 276;

(๔)ความผิดต่อชีวิต ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๘๘ ถึงมาตรา ๒๙๐

(4)offences against life, as provided in section 288 through section 290;

(๕)ความผิดต่อร่างกาย ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๙๕ ถึงมาตรา ๒๙๘

(5)offences against the body, as provided in section 295 through section 298;

(๖)ความผิดฐานทอดทิ้งเด็ก คนป่วยเจ็บ หรือคนชรา ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๐๖ ถึงมาตรา ๓๐๘

(6)offences of abandonment of a child, sick person, or aged person, as provided in section 306 through section 308;

(๗)ความผิดต่อเสรีภาพ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๐๙ มาตรา ๓๑๐ มาตรา ๓๑๒ ถึงมาตรา ๓๑๕ และมาตรา ๓๑๗ ถึงมาตรา ๓๒๐

(7)offences against liberty, as provided in section 309, section 310, section 312 through section 315, and section 317 through section 320;

(๘)ความผิดฐานลักทรัพย์และวิ่งราวทรัพย์ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๓๔ ถึงมาตรา ๓๓๖

(8)offences of theft and snatching, as provided in section 334 through section 336;

(๙)ความผิดฐานกรรโชก รีดเอาทรัพย์ ชิงทรัพย์ และปล้นทรัพย์ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๓๗ ถึงมาตรา ๓๔๐

(9)offences of extortion, blackmail, robbery, and gang robbery, as provided in section 337 through section 340

(๑๐)ความผิดฐานฉ้อโกง ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๔๑ ถึงมาตรา ๓๔๔ มาตรา ๓๔๖ และมาตรา ๓๔๗

(10)offences of defrauding, as provided in section 341 through section 344, section 346, and section 347;

(๑๑)ความผิดฐานยักยอก ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๕๒ ถึงมาตรา ๓๕๔

(11)offences of embezzlement, as provided in section 352 through section 354;

(๑๒)ความผิดฐานรับของโจร ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๕๗

(12)offence of receiving stolen goods, as provided in section 357;

(๑๓)ความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๕๘ ถึงมาตรา ๓๖๐

(13)offences of criminal damage, as provided in section 358 through section 360.

มาตรา๙เจ้าพนักงานของรัฐบาลไทยกระทำความผิดตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๔๗ ถึงมาตรา ๑๖๖ และมาตรา ๒๐๐ ถึงมาตรา ๒๐๕ นอกราชอาณาจักร จะต้องรับโทษในราชอาณาจักร

Section9.An officer of the Thai Government who commits outside the Kingdom [any of] the offences provided in section 147 through section 166 and section 200 through section 205 will have to undergo the penalty in the Kingdom.

มาตรา๑๐ผู้ใดกระทำการนอกราชอาณาจักรซึ่งเป็นความผิดตามมาตราต่าง ๆ ที่ระบุไว้ในมาตรา ๗ (๒) และ (๓) มาตรา ๘ และมาตรา ๙ ห้ามมิให้ลงโทษผู้นั้นในราชอาณาจักรเพราะการกระทำนั้นอีก ถ้า

Section10.[When] anyone commits outside the Kingdom an act constituting [any of] the offences as specified in section 7(2) and (3), section 8, and section 9, that one shall not once again be punished in the Kingdom for such act if—

(๑)ได้มีคำพิพากษาของศาลในต่างประเทศอันถึงที่สุดให้ปล่อยตัวผู้นั้น หรือ

(1)there has been a final judgment of a foreign court acquitting him; or

(๒)ศาลในต่างประเทศพิพากษาให้ลงโทษ และผู้นั้นได้พ้นโทษแล้ว

(2)a foreign court has adjudged him to a penalty and he has already been discharged from the penalty.

ถ้าผู้ต้องคำพิพากษาได้รับโทษสำหรับการกระทำนั้นตามคำพิพากษาของศาลในต่างประเทศมาแล้ว แต่ยังไม่พ้นโทษ ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้ หรือจะไม่ลงโทษเลยก็ได้ ทั้งนี้ โดยคำนึงถึงโทษที่ผู้นั้นได้รับมาแล้ว

If the adjudged person has undergone the penalty for the act according the judgment of the foreign court but has not yet been discharged from the penalty, [a Thai] court may impose [upon him] a lesser penalty than that provided by the law for [his] offence to any extent or may impose [upon him] no penalty at all, taking into account the penalty he has undergone.

มาตรา๑๑ผู้ใดกระทำความผิดในราชอาณาจักร หรือกระทำความผิดที่ประมวลกฎหมายนี้ถือว่าได้กระทำในราชอาณาจักร ถ้าผู้นั้นได้รับโทษสำหรับการกระทำนั้นตามคำพิพากษาของศาลในต่างประเทศมาแล้วทั้งหมดหรือแต่บางส่วน ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้ หรือจะไม่ลงโทษเลยก็ได้ ทั้งนี้ โดยคำนึงถึงโทษที่ผู้นั้นได้รับมาแล้ว

Section11.[When] anyone has committed an offence in the Kingdom or is deemed by this Code to have committed an offence in the Kingdom,^[15] if that one has undergone the penalty for [his] act according to a judgment of a foreign court, either in whole or merely in part, [a Thai] court may impose [upon him] a lesser penalty than that provided by the law for [his] offence to any extent or may impose [upon him] no penalty at all, taking into account the penalty he has undergone.

ในกรณีที่ผู้กระทำความผิดในราชอาณาจักร หรือกระทำความผิดที่ประมวลกฎหมายนี้ถือว่าได้กระทำในราชอาณาจักร ได้ถูกฟ้องต่อศาลในต่างประเทศโดยรัฐบาลไทยร้องขอ ห้ามมิให้ลงโทษผู้นั้นในราชอาณาจักรเพราะการกระทำนั้นอีก ถ้า

In the event that the person who has committed an offence in the Kingdom or is deemed by this Code to have committed an offence in the Kingdom has been charged before a foreign court at the request of the Thai Government, that person shall not once again be punished in the Kingdom for such act if—

(๑)ได้มีคำพิพากษาของศาลในต่างประเทศอันถึงที่สุดให้ปล่อยตัวผู้นั้น หรือ

(1)there has been a final judgment of a foreign court acquitting him; or

(๒)ศาลในต่างประเทศพิพากษาให้ลงโทษ และผู้นั้นได้พ้นโทษแล้ว

(2)a foreign court has adjudged him to a penalty and he has already been discharged from the penalty.

มาตรา๑๒วิธีการเพื่อความปลอดภัย จะใช้บังคับแก่บุคคลใดได้ก็ต่อเมื่อมีบทบัญญัติแห่งกฎหมายให้ใช้บังคับได้เท่านั้น และกฎหมายที่จะใช้บังคับนั้นให้ใช้กฎหมายในขณะที่ศาลพิพากษา

Section12.A measure for safety may be applied to any person only when there is a legal provision permits [its] application and the law to be so applied shall be the law [in force] at the time the court adjudges [the case].

มาตรา๑๓ถ้าตามบทบัญญัติของกฎหมายที่บัญญัติในภายหลังได้มีการยกเลิกวิธีการเพื่อความปลอดภัยใด และถ้าผู้ใดถูกใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัยนั้นอยู่ ก็ให้ศาลสั่งระงับการใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัยนั้นเสีย เมื่อสำนวนความปรากฏแก่ศาล หรือเมื่อผู้นั้น ผู้แทนโดยชอบธรรมของผู้นั้น ผู้อนุบาลของผู้นั้น หรือพนักงานอัยการ ร้องขอ

Section13.If any measure for safety has been rescinded by virtue of a provision of a subsequently established law^[9] and such measure for safety is being applied to anyone, the court shall order terminating the application of the measure for safety when the court learns [of this] from the file of the case^[12] or when such person, his legal representative, his curator, or a public prosecutor makes a request.

มาตรา๑๔ในกรณีที่มีผู้ถูกใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัยใดอยู่ และได้มีบทบัญญัติของกฎหมายที่บัญญัติในภายหลังเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขที่จะสั่งให้มีการใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัยนั้นไป ซึ่งเป็นผลอันไม่อาจนำมาใช้บังคับแก่กรณีของผู้นั้นได้ หรือนำมาใช้บังคับได้ แต่การใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัยตามบทบัญญัติของกฎหมายที่บัญญัติในภายหลังเป็นคุณแก่ผู้นั้นยิ่งกว่า เมื่อสำนวนความปรากฏแก่ศาล หรือเมื่อผู้นั้น ผู้แทนโดยชอบธรรมของผู้นั้น ผู้อนุบาลของผู้นั้น หรือพนักงานอัยการ ร้องขอต่อศาลให้ยกเลิกการใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัย หรือร้องขอรับผลตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายนั้น แล้วแต่กรณี ให้ศาลมีอำนาจสั่งตามที่เห็นสมควร

Section14.In the event that a measure for safety is being applied to anyone and a provision of a subsequently established law^[9] modifies the conditions governing the application of such measure for safety,^[16] as a result of which the measure for safety becomes inapplicable to his case or is still applicable but the application of the measure for safety according to the provision of the subsequently established law is more favourable to him, when the court learns [of this] from the file of the case^[12] or when the person, his legal representative, his curator, or a public prosecutor requests the court to rescind the application of the measure for safety or to permit him to enjoy the outcome of that legal provision, as the case may be, the court shall have the power to issue [any] order as it finds appropriate.

มาตรา๑๕ถ้าตามบทบัญญัติของกฎหมายที่บัญญัติในภายหลัง โทษใดได้เปลี่ยนลักษณะมาเป็นวิธีการเพื่อความปลอดภัย และได้มีคำพิพากษาลงโทษนั้นแก่บุคคลใดไว้ ก็ให้ถือว่า โทษที่ลงนั้นเป็นวิธีการเพื่อความปลอดภัยด้วย

Section15.If any penalty has changed its form to a measure for safety by virtue of a provision of a subsequently established law^[9] and there has been a judgment imposing such penalty upon any person, the penalty so imposed shall be deemed to have become the measure for safety also.

ในกรณีดังกล่าวในวรรคแรก ถ้ายังไม่ได้ลงโทษผู้นั้น หรือผู้นั้นยังรับโทษอยู่ ก็ให้ใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัยแก่ผู้นั้นต่อไป และถ้าหากว่าตามบทบัญญัติของกฎหมายที่บัญญัติในภายหลังมีเงื่อนไขที่จะสั่งให้มีการใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัยอันไม่อาจนำมาใช้บังคับแก่กรณีของผู้นั้น หรือนำมาใช้บังคับได้ แต่การใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัยตามบทบัญญัติของกฎหมายที่บัญญัติในภายหลังเป็นคุณแก่ผู้นั้นยิ่งกว่า เมื่อสำนวนความปรากฏแก่ศาล หรือเมื่อผู้นั้น ผู้แทนโดยชอบธรรมของผู้นั้น ผู้อนุบาลของผู้นั้น หรือพนักงานอัยการ ร้องขอต่อศาลให้ยกเลิกการใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัย หรือร้องขอรับผลตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายนั้น แล้วแต่กรณี ให้ศาลมีอำนาจสั่งตามที่เห็นสมควร

In such an event as said in paragraph 1, if the penalty has not yet been applied to the person or the person is undergoing the penalty, the measure for safety shall thenceforth be applied to such person, and if, according to a provision of a subsequently established law, there is a condition governing the application of the measure for safety, which is not applicable to the case of that person or is applicable but the application of the measure for safety according to the provision of the subsequently established law is more favourable to that person, when the court learns [of this] from the file of the case^[12] or when the person, his legal representative, his curator, or a public prosecutor requests the court to rescind the application of the measure for safety or to permit him to enjoy the outcome of that legal provision, as the case may be, the court shall have the power to issue [any] order as it finds appropriate.

มาตรา๑๖เมื่อศาลได้พิพากษาให้ใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัยแก่ผู้ใดแล้ว ถ้าภายหลังความปรากฏแก่ศาลตามคำเสนอของผู้นั้นเอง ผู้แทนโดยชอบธรรมของผู้นั้น ผู้อนุบาลของผู้นั้น หรือพนักงานอัยการว่า พฤติการณ์เกี่ยวกับการใช้บังคับนั้นได้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ศาลจะสั่งเพิกถอนหรืองดการใช้บังคับวิธีการเพื่อความปลอดภัยแก่ผู้นั้นไว้ชั่วคราวตามที่เห็นสมควรก็ได้

Section16.When a court adjudges any person to a measure for safety, if the court later learns from^[17] a motion of that person himself, his legal representative, his curator, or a public prosecutor that the circumstances relating to the application thereof have changed from [their] former [state], the court may order revoking or temporarily staying the application of the measure for safety to such person as it finds appropriate.

มาตรา๑๗บทบัญญัติในภาค ๑ แห่งประมวลกฎหมายนี้ ให้ใช้ในกรณีแห่งความผิดตามกฎหมายอื่นด้วย เว้นแต่กฎหมายนั้น ๆ จะได้บัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น

Section17.The provisions of Division 1 of this Code shall also apply to cases of offences^[18] under other laws, save where those laws otherwise provide.

หมวด ๓
โทษและวิธีการเพื่อความปลอดภัย

ส่วนที่ ๑
โทษ

Chapter 3
Penalties and measures for safety

Part 1
Penalties

มาตรา๑๘โทษสำหรับลงแก่ผู้กระทำความผิดมีดังนี้

Section18.The penalties to be imposed upon offenders are as follows:

(๑)ประหารชีวิต

(1)death

(๒)จำคุก

(2)imprisonment;

(๓)กักขัง

(3)confinement;^[19]

(๔)ปรับ

(4)fine;

(๕)ริบทรัพย์สิน

(5)confiscation of property.

มาตรา๑๙ผู้ใดต้องโทษประหารชีวิต ให้เอาไปยิงเสียให้ตาย

Section19.Anyone who has been sentenced to death shall be shot to death.^[20]

มาตรา๒๐บรรดาความผิดที่กฎหมายกำหนดให้ลงโทษทั้งจำคุกและปรับด้วยนั้น ถ้าศาลเห็นสมควร จะลงแต่โทษจำคุกก็ได้

Section20.[As regards] all the offences designated by the law to be punished with both imprisonment and fine, the court may, if it finds appropriate, impose the imprisonment only.

มาตรา๒๑ในการคำนวณระยะเวลาจำคุก ให้นับวันเริ่มจำคุกรวมคำนวณเข้าด้วย และให้นับเป็นหนึ่งวันเต็มโดยไม่ต้องคำนึงถึงจำนวนชั่วโมง

Section21.In calculating a period of time for imprisonment, the day on which the imprisonment commences shall be included and shall be counted as one full day, irrespective of the number of hours.

ถ้าระยะเวลาที่คำนวณนั้นกำหนดเป็นเดือน ให้นับสามสิบวันเป็นหนึ่งเดือน ถ้ากำหนดเป็นปี ให้คำนวณตามปีปฏิทินในราชการ

If the period of time calculated is designated in months, thirty days shall be counted as one month. If it is designated in years, it shall be calculated in accordance with the governmental calendar years.

เมื่อผู้ต้องคำพิพากษาถูกจำคุกครบกำหนดแล้ว ให้ปล่อยตัวในวันถัดจากวันที่ครบกำหนด

When a person adjudged [to imprisonment] has been imprisoned until completion of the [time] limit, [he] shall be released on the day following the date of [such] completion.”

มาตรา๒๒โทษจำคุก ให้เริ่มแต่วันมีคำพิพากษา แต่ถ้าผู้ต้องคำพิพากษาถูกคุมขังก่อนศาลพิพากษา ให้หักจำนวนวันที่ถูกคุมขังออกจากระยะเวลาจำคุกตามคำพิพากษา เว้นแต่คำพิพากษานั้นจะกล่าวไว้เป็นอย่างอื่น

Section22.Imprisonment shall commence as from the day on which the judgment is issued. But if the person adjudged [to imprisonment] has been detained before the court adjudges [his case], the days of such detention shall be deducted from the period of time for [his] imprisonment according to the judgment, save where the judgment says otherwise.

ในกรณีที่คำพิพากษากล่าวไว้เป็นอย่างอื่น โทษจำคุกตามคำพิพากษา เมื่อรวมจำนวนวันที่ถูกคุมขังก่อนศาลพิพากษาในคดีเรื่องนั้นเข้าด้วยแล้ว ต้องไม่เกินอัตราโทษขั้นสูงของกฎหมายที่กำหนดไว้สำหรับความผิดที่ได้กระทำลงนั้น ทั้งนี้ ไม่เป็นการกระทบกระเทือนบทบัญญัติในมาตรา ๙๑

In the event that the judgment says otherwise, the imprisonment according to the judgment, to which the days of detention prior to the adjudication of such case by the court have already been included, must not be over the maximum rate of penalty designated by the law for the committed offence, without, however, prejudice to the provisions of section 91.

มาตรา๒๓ผู้ใดกระทำความผิดซึ่งมีโทษจำคุก และในคดีนั้นศาลจะลงโทษจำคุกไม่เกินสามเดือน ถ้าไม่ปรากฏว่า ผู้นั้นได้รับโทษจำคุกมาก่อน หรือปรากฏว่า ได้รับโทษจำคุกมาก่อน แต่เป็นโทษสำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ ศาลจะพิพากษาให้ลงโทษกักขังไม่เกินสามเดือนแทนโทษจำคุกนั้นก็ได้

Section23.[When] anyone has committed an offence carrying imprisonment and, in [his] case, the court is to impose imprisonment [for a term] not over three months, if that one does not appear to have undergone imprisonment before or [if that one] appears to have been undergone imprisonment before but the penalty was for a negligent offence or petty offence, [then] the court may adjudge [him] to confinement [for a term] not over three months in lieu of such imprisonment.

มาตรา๒๔ผู้ใดต้องโทษกักขัง ให้กักตัวไว้ในสถานที่กักขังซึ่งกำหนดไว้อันมิใช่เรือนจำ

Section24.⁠[When] anyone has been sentenced to confinement, that one shall be kept^[21] in a predesignated place of confinement which is not a prison.

ถ้าศาลเห็นเป็นการสมควร จะสั่งในคำพิพากษาให้กักขังผู้กระทำความผิดไว้ในที่อาศัยของผู้นั้นเอง หรือของผู้อื่นที่ยินยอมรับผู้นั้นไว้ หรือสถานที่อื่นที่อาจกักขังได้ เพื่อให้เหมาะสมกับประเภทหรือสภาพของผู้ถูกกักขังก็ได้

If the court finds it appropriate, [the court] may include in the judgment an order that the offender be confined in the residing place of his own or of another person who consents to taking him in, or in a different place where confinement may be carried out, in order to suit the type or nature of the confined person.

มาตรา๒๕ผู้ต้องโทษกักขังในสถานที่ซึ่งกำหนด จะได้รับการเลี้ยงดูจากสถานที่นั้น แต่ภายใต้ข้อบังคับของสถานที่ ผู้ต้องโทษกักขังมีสิทธิที่จะรับอาหารจากภายนอกโดยค่าใช้จ่ายของตนเอง ใช้เสื้อผ้าของตนเอง ได้รับการเยี่ยมอย่างน้อยวันละหนึ่งชั่วโมง และรับและส่งจดหมายได้

Section25.A person sentenced to confinement in a [pre]designated place will receive maintenance from such place. However, subject to the regulations of the place, the person sentenced to confinement has the right to receive food from the outside at his own expense, to use his own cloths, to be visited for at least one hour per day, and to receive and send letters.

ผู้ต้องโทษกักขังจะต้องทำงานตามระเบียบ ข้อบังคับ และวินัย ถ้าผู้ต้องโทษกักขังประสงค์จะทำงานอย่างอื่น ก็ให้อนุญาตให้เลือกทำได้ตามประเภทงานที่ตนสมัคร แต่ต้องไม่ขัดต่อระเบียบ ข้อบังคับ วินัย หรือความปลอดภัยของสถานที่นั้น

The person sentenced to confinement will have to carry out work according to the rules, regulations, and discipline. If the person sentenced to confinement desires to carry out a different work, [he] shall be permitted to choose to carry out any type of work of his own volition, but [this] must not be repugnant to the rules, regulations, discipline, or safety of the place.

มาตรา๒๖ถ้าผู้ต้องโทษกักขังถูกกักขังในที่อาศัยของผู้นั้นเอง หรือของผู้อื่นที่ยินยอมรับผู้นั้นไว้ ผู้ต้องโทษกักขังนั้นมีสิทธิที่จะดำเนินการในวิชาชีพหรืออาชีพของตนในสถานที่ดังกล่าวได้ ในการนี้ ศาลจะกำหนดเงื่อนไขให้ผู้ต้องโทษกักขังปฏิบัติอย่างหนึ่งอย่างใดหรือไม่ก็ได้ แล้วแต่ศาลจะเห็นสมควร

Section26.If a person sentenced to confinement is confined in the residing place of his own or of another person who consents to taking him in, the person sentenced to confinement has the right to carry out his own profession or occupation in the said place. In this regard, the court may designate any particular conditions to be performed by the person sentenced to confinement, as the court may find appropriate.^[22]

มาตรา๒๗ถ้าในระหว่างที่ผู้ต้องโทษกักขังได้รับโทษกักขังอยู่ ความปรากฏแก่ศาลเอง หรือปรากฏแก่ศาลตามคำแถลงของพนักงานอัยการหรือผู้ควบคุมดูแลสถานที่กักขังว่า

Section27.⁠If, during [the time] a person sentenced to confinement is undergoing the confinement, the court learns on its own motion or the court learns from a statement of^[23] a public prosecutor or the overseer of the place of confinement that—

(๑)ผู้ต้องโทษกักขังฝ่าฝืนระเบียบ ข้อบังคับ หรือวินัย ของสถานที่กักขัง

(1)the person sentenced to confinement contravenes the rules, regulations, or discipline of the place of confinement;

(๒)ผู้ต้องโทษกักขังไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขที่ศาลกำหนด หรือ

(2)the person sentenced to confinement fails to comply with the conditions designated by the court; or

(๓)ผู้ต้องโทษกักขังต้องคำพิพากษาให้ลงโทษจำคุก

(3)the person sentenced to confinement has been adjudged to imprisonment;

ศาลอาจเปลี่ยนโทษกักขังเป็นโทษจำคุกมีกำหนดเวลาตามที่ศาลเห็นสมควร แต่ต้องไม่เกินกำหนดเวลาของโทษกักขังที่ผู้ต้องโทษกักขังจะต้องได้รับต่อไป

the court may change [his] confinement to imprisonment with a time limit as the court finds appropriate, but [this] must not be over the time limit of the confinement the person sentenced to confinement needs to undergo further.

มาตรา๒๘ผู้ใดต้องโทษปรับ ผู้นั้นจะต้องชำระเงินตามจำนวนที่กำหนดไว้ในคำพิพากษาต่อศาล

Section28.[When] anyone is sentenced to a fine, that one will have to pay to the court the amount of money designated in the judgment.

มาตรา๒๙ผู้ใดต้องโทษปรับ และไม่ชำระค่าปรับภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ศาลพิพากษา ผู้นั้นจะต้องถูกยึดทรัพย์สินใช้ค่าปรับ หรือมิฉะนั้น จะต้องถูกกักขังแทนค่าปรับ แต่ถ้าศาลเห็นเหตุอันควรสงสัยว่า ผู้นั้นจะหลีกเลี่ยงไม่ชำระค่าปรับ ศาลจะสั่งเรียกประกัน หรือจะสั่งให้กักขังผู้นั้นแทนค่าปรับไปพลางก่อนก็ได้

Section29.⁠[When] anyone has been sentenced to a fine and fails to pay the fine within thirty days reckoned from the day the court adjudged [his case], that one will have to suffer the seizure of property, or else [he] will have to suffer confinement in lieu of the fine. But if the court entertains a reasonable suspicion that the person would avoid paying the fine, the court may order [the person] to provide security^[24] or may order the person to undergo confinement in lieu of the fine for the time being.

ความในวรรคสองของมาตรา ๒๔ มิให้นำมาใช้บังคับแก่การกักขังแทนค่าปรับ

The text of paragraph 2 of section 24 shall not apply to the confinement [imposed] in lieu of a fine.

มาตรา๓๐ในการกักขังแทนค่าปรับ ให้ถืออัตราห้าบาทต่อหนึ่งวัน และไม่ว่าในกรณีความผิดกระทงเดียวหรือหลายกระทง ห้ามกักขังเกินกำหนดหนึ่งปี เว้นแต่ในกรณีที่ศาลพิพากษาให้ปรับตั้งแต่หนึ่งหมื่นบาทขึ้นไป ศาลจะสั่งให้กักขังแทนค่าปรับเป็นระยะเวลาเกินกว่าหนึ่งปีแต่ไม่เกินสองปีก็ได้

Section30.In [imposing] confinement in lieu of a fine, the rate of five baht per day shall be observed, and whether the case be of a single count or of several counts, the confinement shall not be carried out over a limit of one year, save where the court gives a judgment imposing a fine of ten thousand baht or more, [in which case] the court may order confinement in lieu of the fine for a period of time longer than one year but not than two years.

ในการคำนวณระยะเวลานั้น ให้นับวันเริ่มกักขังแทนค่าปรับรวมเข้าด้วย และให้นับเป็นหนึ่งวันเต็มโดยไม่ต้องคำนึงถึงจำนวนชั่วโมง

In calculating a period of time, the day on which the confinement in lieu of the fine commences shall be included and shall be counted as one full day, irrespective of the number of hours.

ในกรณีที่ผู้ต้องโทษปรับถูกคุมขังก่อนศาลพิพากษา ให้หักจำนวนวันที่ถูกคุมขังนั้นออกจากจำนวนเงินค่าปรับ โดยถืออัตราห้าบาทต่อหนึ่งวัน เว้นแต่ผู้นั้นต้องคำพิพากษาให้ลงโทษทั้งจำคุกและปรับ ในกรณีเช่นว่านี้ ถ้าจะต้องหักจำนวนวันที่ถูกคุมขังออกจากเวลาจำคุกตามมาตรา ๒๒ ก็ให้หักออกเสียก่อน เหลือเท่าใด จึงให้หักออกจากเงินค่าปรับ

In the event that the person sentenced to the fine has been detained before the court adjudges [his case], the days of such detention shall be deducted from the amount of the fine at the rate of five baht per day, save where the person is adjudged to both imprisonment and fine, in which case, if the days of detention [also] need to be deducted from the time of imprisonment according to section 22, [this] deduction shall be made first, [and] whatever remains shall then be deducted from the fine.

เมื่อผู้ต้องโทษปรับถูกกักขังแทนค่าปรับครบกำหนดแล้ว ให้ปล่อยตัวในวันถัดจากวันที่ครบกำหนด ถ้านำเงินค่าปรับมาชำระครบแล้ว ให้ปล่อยตัวไปทันที

When the person sentenced to the fine has been confined in lieu of [paying] the fine until completion of the [time] limit, [he] shall be released on the day following the date of such completion. If money is provided to pay up [his] fine, [he] shall be released forthwith.

มาตรา๓๑ในกรณีที่ศาลจะพิพากษาให้ปรับผู้กระทำความผิดหลายคนในความผิดอันเดียวกันในกรณีเดียวกัน ให้ศาลลงโทษปรับเรียงตามรายตัวบุคคล

Section31.In the event that a court is to fine several offenders for the same offence [and] on account of the same event, the court shall fine [them] one by one.^[25]

มาตรา๓๒ทรัพย์สินใดที่กฎหมายบัญญัติไว้ว่า ผู้ใดทำหรือมีไว้เป็นความผิด ให้ริบเสียทั้งสิ้น ไม่ว่าเป็นของผู้กระทำความผิด และมีผู้ถูกลงโทษตามคำพิพากษาหรือไม่

Section32.Any property of which the creation or possession is provided by the law to be an offence shall be confiscated in whole, irrespective of whether or not it belongs to the offender and [whether or not any]one is punished by the judgment.^[26]

มาตรา๓๓ในการริบทรัพย์สิน นอกจากศาลจะมีอำนาจริบตามกฎหมายที่บัญญัติไว้โดยเฉพาะแล้ว ให้ศาลมีอำนาจสั่งให้ริบทรัพย์สินดังต่อไปนี้อีกด้วย คือ

Section33.In [regard to] confiscation of property, not only does the court have the power of confiscation as specifically provided by the law, but the court shall also have the power to order confiscation of the following property, namely—

(๑)ทรัพย์สินซึ่งบุคคลได้ใช้หรือมีไว้เพื่อใช้ในการกระทำความผิด หรือ

(1)the property which a person has used or possesses for use in the commission of an offence; or

(๒)ทรัพย์สินซึ่งบุคคลได้มาโดยได้กระทำความผิด

(2)the property which a person has obtained through the commission of an offence;

เว้นแต่ทรัพย์สินเหล่านี้เป็นทรัพย์สินของผู้อื่นซึ่งมิได้รู้เห็นเป็นใจด้วยในการกระทำความผิด

save where such^[27] property belongs to another person who had no knowledge of [and] did not connive in the commission of the offence.

มาตรา๓๔บรรดาทรัพย์สิน

Section34.All [the items of] property—

(๑)ซึ่งได้ให้ตามความในมาตรา ๑๔๓ มาตรา ๑๔๔ มาตรา ๑๔๙ มาตรา ๑๕๐ มาตรา ๑๖๗ มาตรา ๒๐๑ หรือมาตรา ๒๐๒ หรือ

(1)which have been given in accordance with the text of section 143, section 144, section 149, section 150, section 167, section 201, or section 202; or

(๒)ซึ่งได้ให้เพื่อจูงใจบุคคลให้กระทำความผิด หรือเพื่อเป็นรางวัลในการที่บุคคลได้กระทำความผิด

(2)which has been given to induce a person to commit an offence or as a reward for the commission of an offence by [any] person;^[28]

ให้ริบเสียทั้งสิ้น เว้นแต่ทรัพย์สินนั้นเป็นของผู้อื่นซึ่งมิได้รู้เห็นเป็นใจด้วยในการกระทำความผิด

shall be confiscated in whole, save where those [items of] property belong to another person who had no knowledge of [and] did not connive in the commission of the offence.

มาตรา๓๕ทรัพย์สินซึ่งศาลพิพากษาให้ริบ ให้ตกเป็นของแผ่นดิน แต่ศาลจะพิพากษาให้ทำให้ทรัพย์สินนั้นใช้ไม่ได้หรือทำลายทรัพย์สินนั้นเสียก็ได้

Section35.The property adjudged by a court to confiscation shall vest in the State, but the court may issue a judgment that such property be rendered useless or [that] such property be destroyed.

มาตรา๓๖ในกรณีที่ศาลสั่งให้ริบทรัพย์สินตามมาตรา ๓๓ หรือมาตรา ๓๔ ไปแล้ว หากปรากฏในภายหลังโดยคำเสนอของเจ้าของแท้จริงว่า ผู้เป็นเจ้าของแท้จริงมิได้รู้เห็นเป็นใจด้วยในการกระทำความผิด ก็ให้ศาลสั่งให้คืนทรัพย์สิน ถ้าทรัพย์สินนั้นยังคงมีอยู่ในความครอบครองของเจ้าพนักงาน แต่คำเสนอของเจ้าของแท้จริงนั้นจะต้องกระทำต่อศาลภายในหนึ่งปีนับแต่วันคำพิพากษาถึงที่สุด

Section36.In the event that a court has ordered confiscation of any property according to section 33 or section 34 and it later appears from a motion of the true owner that the true owner had no knowledge of [and] did not connive in the commission of the offence, the court shall then order the property to be returned [to him], if the property is still in the possession of an officer. However, such motion of the true owner must be made to the court within one year reckoned from the day the judgment becomes final.

มาตรา๓๗ถ้าผู้ที่ศาลสั่งให้ส่งทรัพย์สินที่ริบไม่ส่งภายในเวลาที่ศาลกำหนด ให้ศาลมีอำนาจสั่งดังต่อไปนี้

Section37.If the person ordered by the court to send the confiscated property [forwards] fails to send [it] within the time designated by the court, the court shall have the power to issue the following order:

(๑)ให้ยึดทรัพย์สินนั้น

(1)such property be seized;

(๒)ให้ชำระราคาหรือสั่งยึดทรัพย์สินอื่นของผู้นั้นชดใช้ราคาจนเต็ม หรือ

(2)the price [of such property] be paid, or other [items of] property of such person be seized to make up [that] price in full; or

(๓)ในกรณีที่ศาลเห็นว่า ผู้นั้นจะส่งทรัพย์สินที่สั่งให้ส่งได้แต่ไม่ส่ง หรือชำระราคาทรัพย์สินนั้นได้ แต่ไม่ชำระ ให้ศาลมีอำนาจกักขังผู้นั้นไว้จนกว่าจะปฏิบัติตามคำสั่ง แต่ไม่เกินหนึ่งปี แต่ถ้าภายหลังปรากฏแก่ศาลเอง หรือโดยคำเสนอของผู้นั้นว่า ผู้นั้นไม่สามารถส่งทรัพย์สินหรือชำระราคาได้ ศาลจะสั่งให้ปล่อยตัวผู้นั้นไปก่อนครบกำหนดก็ได้

(3)in the event where the court finds that the person is able to send the property ordered to be sent but sends it not or [that] the person is able to pay the value of such property but pays it not, the court shall have the power to confine such person until he complies with its order, but [this] shall not be over one year, and^[29] if it later appears to the court on its own motion or upon a motion of such person that he is unable to send the property or pay its price, the court may order his release prior to completion of the [time] limit.

มาตรา๓๘โทษให้เป็นอันระงับไปด้วยความตายของผู้กระทำความผิด

Section38.By the death of the offender shall [his] penalty be extinguished.

ส่วนที่ ๒
วิธีการเพื่อความปลอดภัย

Part 2
Measures for safety

มาตรา๓๙วิธีการเพื่อความปลอดภัยมีดังนี้

Section39.The measures for safety are as follows:

(๑)กักกัน

(1)incarceration;^[30]

(๒)ห้ามเข้าเขตกำหนด

(2)prohibition of entry into designated areas;

(๓)เรียกประกันทัณฑ์บน

(3)provision of secured bond;

(๔)คุมตัวไว้ในสถานพยาบาล

(4)custody in hospital;

(๕)ห้ามการประกอบอาชีพบางอย่าง

(5)prohibition of conduct of certain occupations.

มาตรา๔๐กักกัน คือ การควบคุมผู้กระทำความผิดติดนิสัยไว้ภายในเขตกำหนด เพื่อป้องกันการกระทำความผิด เพื่อดัดนิสัย และเพื่อฝึกหัดอาชีพ

Section40.Incarceration is the controlling of a habitual offender within a designated area for prevention of the commission of offences, for correction of habit, and for occupational training.

มาตรา๔๑ผู้ใดเคยถูกศาลพิพากษาให้กักกันมาแล้ว หรือเคยถูกศาลพิพากษาให้ลงโทษจำคุกไม่ต่ำกว่าหกเดือนมาแล้ว ไม่น้อยกว่าสองครั้ง ในความผิดดังต่อไปนี้ คือ

Section41.[When] anyone has, for more than two times,^[31] been adjudged by a court to incarceration or been adjudged by a court to a penalty of imprisonment of not less than six months for [any of] the following offences, namely—

(๑)ความผิดเกี่ยวกับความสงบสุขของประชาชน ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๐๙ ถึงมาตรา ๒๑๖

(1)offences relating to tranquillity of people, as provided in section 209 through section 216;

(๒)ความผิดเกี่ยวกับการก่อให้เกิดภยันตรายต่อประชาชน ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๑๗ ถึงมาตรา ๒๒๔

(2)offences relating to the causing of dangers to people, as provided in section 217 through section 224;

(๓)ความผิดเกี่ยวกับเงินตรา ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๔๐ ถึงมาตรา ๒๔๖

(3)offences relating to currency, as provided in section 240 through section 246;

(๔)ความผิดเกี่ยวกับเพศ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๗๖ ถึงมาตรา ๒๘๖

(4)offences relating to sexuality, as provided in section 276 through section 286;

(๕)ความผิดต่อชีวิต ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๘๘ ถึงมาตรา ๒๙๐ มาตรา ๒๙๒ ถึงมาตรา ๒๙๔

(5)offences against life, as provided in section 288 through section 290 [and in] section 292 through section 294;

(๖)ความผิดต่อร่างกาย ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๙๕ ถึงมาตรา ๒๙๙

(6)offences against the body, as provided in section 295 through section 299;

(๗)ความผิดต่อเสรีภาพ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๐๙ ถึงมาตรา ๓๒๐

(7)offences against liberty, as provided in section 309 through section 320;

(๘)ความผิดเกี่ยวกับทรัพย์ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๓๔ ถึงมาตรา ๓๔๐ มาตรา ๓๕๔ และมาตรา ๓๕๗

(8)offences relating to Things, as provided in section 334 through section 340 [and in] section 354 through section 357;

และภายในเวลาสิบปีนับแต่วันที่ผู้นั้นได้พ้นจากการกักกัน หรือพ้นโทษ แล้วแต่กรณี ผู้นั้นได้กระทำความผิดอย่างหนึ่งอย่างใดในบรรดาที่ระบุไว้นั้นอีก จนศาลพิพากษาลงโทษจำคุกไม่ต่ำกว่าหกเดือนสำหรับการกระทำความผิดนั้น ศาลอาจถือว่า ผู้นั้นเป็นผู้กระทำความผิดติดนิสัย และจะพิพากษาให้กักกันมีกำหนดเวลาไม่น้อยกว่าสามปีและไม่เกินสิบปีก็ได้

and, within the time of ten years reckoned from the day of his discharge from the incarceration or from the penalty, as the case may be, that one once again commits any of the offences so specified, resulting in [himself] to be adjudged by a court to a penalty of imprisonment of not less than six months for the commission of such offence, the court may consider him a habitual offender and may adjudge [him] to incarceration for a time limit of not less than three years and not more than ten years.

ความผิดซึ่งผู้กระทำได้กระทำในขณะที่มีอายุยังไม่เกินสิบเจ็ดปีนั้น มิให้ถือเป็นความผิดที่จะนำมาพิจารณากักกันตามมาตรานี้

Offences committed by offenders whilst aged not over seventeen years still shall not be deemed to be offences which may be taken into consideration for the incarceration under this section.

มาตรา๔๒ในการคำนวณระยะเวลากักกัน ให้นับวันที่ศาลพิพากษาเป็นวันเริ่มกักกัน แต่ถ้ายังมีโทษจำคุกหรือกักขังที่ผู้ต้องกักกันนั้นจะต้องรับอยู่ ก็ให้จำคุกหรือกักขังเสียก่อน และให้นับวันถัดจากวันที่พ้นโทษจำคุกหรือพ้นจากกักขังเป็นวันเริ่มกักกัน

Section42.In calculating a period of time for incarceration, the day on which the court issues the judgment shall be considered the day on which the incarceration commences. However, if the person sentenced to incarceration is still required to undergo imprisonment or confinement, [he] shall be imprisoned or confined first, and the day following the date on which [he] is discharged from the imprisonment or confinement shall be considered the day on which the incarceration commences.

ระยะเวลากักกัน และการปล่อยตัวผู้ถูกกักกัน ให้นำบทบัญญัติมาตรา ๒๑ มาใช้บังคับโดยอนุโลม

[As regards] the period of time for incarceration and the release of the incarcerated person, the provisions of section 21 shall apply mutatis mutandis.

มาตรา๔๓การฟ้องขอให้กักกันเป็นอำนาจของพนักงานอัยการโดยเฉพาะ และจะขอรวมกันไปในฟ้องคดีอันเป็นมูลให้เกิดอำนาจฟ้องขอให้กักกัน หรือจะฟ้องภายหลังก็ได้

Section43.The institution [of the proceedings] for incarceration is the exclusive power of a public prosecutor, and [the proceedings] therefor may be instituted together with the institution of the case grounding the power to institute [the proceedings] for incarceration or may be instituted thereafter.

มาตรา๔๔ห้ามเข้าเขตกำหนด คือ การห้ามมิให้เข้าไปในท้องที่หรือสถานที่ที่กำหนดไว้ในคำพิพากษา

Section44.Prohibition of entry into designated areas is the prohibition of entry into such localities or places as designated in a judgment.

มาตรา๔๕เมื่อศาลพิพากษาให้ลงโทษผู้ใด และศาลเห็นสมควรเพื่อความปลอดภัยของประชาชน ไม่ว่าจะมีคำขอหรือไม่ ศาลอาจสั่งในคำพิพากษาว่า เมื่อผู้นั้นพ้นโทษตามคำพิพากษาแล้ว ห้ามมิให้ผู้นั้นเข้าในเขตกำหนดเป็นเวลาไม่เกินห้าปี

Section45.When a court [is to] adjudge anyone to a penalty and the court finds it appropriate for the safety of people, the court may include in the judgment an order that, for a period^[32] not over five years after his discharge from the penalty according to the judgment, that one is prohibited from entering areas as designated, whether or not there be a request [therefor].

มาตรา๔๖ถ้าความปรากฏแก่ศาลตามข้อเสนอของพนักงานอัยการว่า ผู้ใดจะก่อเหตุร้ายให้เกิดภยันตรายแก่บุคคลหรือทรัพย์สินของผู้อื่นก็ดี ในการพิจารณาคดีความผิดใด ถ้าศาลไม่ลงโทษผู้ถูกฟ้อง แต่มีเหตุอันควรเชื่อว่า ผู้ถูกฟ้องน่าจะก่อเหตุร้ายให้เกิดภยันตรายแก่บุคคลหรือทรัพย์สินของผู้อื่นก็ดี ให้ศาลมีอำนาจที่จะสั่งผู้นั้นให้ทำทัณฑ์บนโดยกำหนดจำนวนเงินไม่เกินกว่าห้าพันบาทว่า ผู้นั้นจะไม่ก่อเหตุดังกล่าวแล้วตลอดเวลาที่ศาลกำหนด แต่ไม่เกินสองปี และจะสั่งให้มีประกันด้วยหรือไม่ก็ได้

Section46.If a court learns from^[33] a proposal of a public prosecutor that anyone would cause an unfavourable incident by which danger would be brought about to a person or property of another [person, or] in trying any offence, if a court [is to] refrain from punishing the charged person but finds a reasonable cause to believe that the charged person would cause an unfavourable incident by which danger would be brought about to a person or property of another [person], the court shall have the power to order him to post a bond, by designating an amount of money not more than five thousand baht [for him and requiring him to promise] that, throughout the time designated by the court but not over two years, he will not cause the unfavourable incident as said, and [the court] may order [him] to provide security also.

ถ้าผู้นั้นไม่ยอมทำทัณฑ์บนหรือหาประกันไม่ได้ ให้ศาลมีอำนาจสั่งกักขังผู้นั้นจนกว่าจะทำทัณฑ์บนหรือหาประกันได้ แต่ไม่ให้กักขังเกินกว่าหกเดือน หรือจะสั่งห้ามผู้นั้นเข้าในเขตกำหนดตามมาตรา ๔๕ ก็ได้

If he refuses to post the bond or fails to provide security, the court shall have the power to order him to be confined until the bond is posted or the security is provided successfully, but [his] confinement shall not be longer than six months, or [the court] may order prohibiting him from entering [certain] areas as designated according to section 45.

การกระทำของเด็กที่มีอายุยังไม่เกินสิบเจ็ดปี มิให้อยู่ในบังคับแห่งบทบัญญัติตามมาตรานี้

The acts of a person aged not over seventeen years still shall not be subject to the provisions of this section.

มาตรา๔๗ถ้าผู้ทำทัณฑ์บนตามความในมาตรา ๔๖ กระทำผิดทัณฑ์บน ให้ศาลมีอำนาจสั่งให้ผู้นั้นชำระเงินไม่เกินจำนวนที่ได้กำหนดไว้ในทัณฑ์บน ถ้าผู้นั้นไม่ชำระ ให้นำบทบัญญัติในมาตรา ๒๙ และมาตรา ๓๐ มาใช้บังคับ

Section47.If the person posting the bond according to the text of section 46 breaches the bond, the court shall have the power to order him to pay an amount of money not over that designated in the bond. If he fails to make the payment, the provisions of section 29 and section 30 shall apply.

มาตรา๔๘ถ้าศาลเห็นว่า การปล่อยตัวผู้มีจิตบกพร่อง โรคจิต หรือจิตฟั่นเฟือน ซึ่งไม่ต้องรับโทษหรือได้รับการลดโทษตามมาตรา ๖๕ จะเป็นการไม่ปลอดภัยแก่ประชาชน ศาลจะสั่งให้ส่งไปคุมตัวไว้ในสถานพยาบาลก็ได้ และคำสั่งนี้ศาลจะเพิกถอนเสียเมื่อใดก็ได้

Section48.If the court finds that releasing a person with a mental defect, mental disease, or mental disorder,^[34] who is not required to undergo the penalty or for whom the penalty has been commuted in accordance with section 65, would expose people to unsafety, the court may order that [the person] be committed to custody in a hospital, and the court may revoke this order at any time.

มาตรา๔๙ในกรณีที่ศาลพิพากษาลงโทษจำคุก หรือพิพากษาว่ามีความผิด แต่รอการกำหนดโทษหรือรอการลงโทษบุคคลใด ถ้าศาลเห็นว่า บุคคลนั้นได้กระทำความผิดเกี่ยวเนื่องกับการเสพย์สุราเป็นอาจิณ หรือการเป็นผู้ติดยาเสพย์ติดให้โทษ ศาลจะกำหนดในคำพิพากษาว่า บุคคลนั้นจะต้องไม่เสพย์สุรา ยาเสพย์ติดให้โทษ อย่างหนึ่งอย่างใด หรือทั้งสองอย่าง ภายในระยะเวลาไม่เกินสองปีนับแต่วันพ้นโทษ หรือวันปล่อยตัวเพราะรอการกำหนดโทษหรือรอการลงโทษก็ได้

Section49.In the event that a court adjudges anyone to imprisonment or adjudges [anyone] guilty but suspends the designation of [his] penalty or suspends the carrying out of [his] penalty, if the court finds that the offence the person has committed is in connection with the habitual consumption of liquor^[35] or the addiction to a harmful narcotic, the court may designate in the judgment a requirement that the person refrain from consuming either or both of such liquor and harmful narcotic during^[36] the period of time not over two years reckoned from the day [he is] discharged from the penalty or the day [he is] released because the designation of [his] penalty has been suspended or the carrying out of [his] penalty has been suspended.

ในกรณีที่บุคคลดังกล่าวในวรรคแรกไม่ปฏิบัติตามที่ศาลกำหนด ศาลจะสั่งให้ส่งไปคุมตัวไว้ในสถานพยาบาลเป็นเวลาไม่เกินสองปีก็ได้

In the event that the person as said in paragraph 1 fails to comply with what designated by the court, the court may order that [he] be committed to custody in a hospital for a period^[32] not over two years.

มาตรา๕๐เมื่อศาลพิพากษาให้ลงโทษผู้ใด ถ้าศาลเห็นว่า ผู้นั้นกระทำความผิดโดยอาศัยโอกาสจากการประกอบอาชีพหรือวิชาชีพ หรือเนื่องจากการประกอบอาชีพหรือวิชาชีพ และเห็นว่า หากผู้นั้นประกอบอาชีพหรือวิชาชีพนั้นต่อไปอาจจะกระทำความผิดเช่นนั้นขึ้นอีก ศาลจะสั่งไว้ในคำพิพากษาห้ามการประกอบอาชีพหรือวิชาชีพนั้น มีกำหนดเวลาไม่เกินห้าปีนับแต่วันพ้นโทษไปแล้วก็ได้

Section50.When a court adjudges anyone to a penalty, if the court finds that he committed the offence by taking advantage of the conduct of an occupation or profession or as a result of the conduct of an occupation or profession, and finds that he would commit such an offence again should he continue to conduct the occupation or profession, the court may include in the judgment an order prohibiting [him from] conducting the occupation or profession for a time limit of not over five years reckoned from the day of [his] discharge from the penalty.

ส่วนที่ ๓
วิธีเพิ่มโทษ ลดโทษ และการรอการลงโทษ

Part 3
Methods for aggravation, commutation, and suspension of penalties

มาตรา๕๑ในการเพิ่มโทษ มิให้เพิ่มขึ้นถึงประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิต หรือจำคุกเกินกว่ายี่สิบปี

Section51.⁠In aggravating a penalty, it is not permitted to aggravate [the penalty] up to death, imprisonment for life, or imprisonment of more than twenty years.

มาตรา๕๒ในการลดโทษประหารชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการลดมาตราส่วนโทษหรือลดโทษที่จะลง ให้ลดดังต่อไปนี้

Section52.In commuting the penalty of death, whether by commuting the scale of the penalty^[37] or [by] commuting the penalty to be imposed, the commutation shall be made as follows:

(๑)ถ้าจะลดหนึ่งในสาม ให้ลดเป็นโทษจำคุกตลอดชีวิตหรือโทษจำคุกตั้งแต่สิบหกปีถึงยี่สิบปี

(1)⁠if [the penalty of death] is to be commuted by one third, it shall be commuted to imprisonment for life or imprisonment from sixteen years to twenty years;

(๒)ถ้าจะลดกึ่งหนึ่ง ให้ลดเป็นโทษจำคุกตลอดชีวิตหรือโทษจำคุกตั้งแต่สิบสองปีถึงยี่สิบปี

(2)⁠if [the penalty of death] is to be commuted by one half, it shall be commuted to imprisonment for life or imprisonment from twelve years to twenty years.

มาตรา๕๓ในการลดโทษจำคุกตลอดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นการลดมาตราส่วนโทษหรือลดโทษที่จะลง ให้ลดดังต่อไปนี้

Section53.⁠In commuting the penalty of imprisonment for life, whether by commuting the scale of the penalty^[37] or [by] commuting the penalty to be imposed, the commutation shall be made as follows:

(๑)ถ้าจะลดหนึ่งในสาม ให้ลดเป็นโทษจำคุกตั้งแต่สิบสี่ปีถึงสิบหกปี

(1)if [the penalty of imprisonment for life] is to be commuted by one third, it shall be commuted to imprisonment from fourteen years to sixteen years;

(๒)ถ้าจะลดกึ่งหนึ่ง ให้ลดเป็นโทษจำคุกตั้งแต่สิบปีถึงสิบสองปี

(2)if [the penalty of imprisonment for life] is to be commuted by one half, it shall be commuted to imprisonment from ten years to twelve years.

⁠

มาตรา๕๔ในการคำนวณการเพิ่มโทษหรือลดโทษที่จะลง ให้ศาลตั้งกำหนดโทษที่จะลงแก่จำเลยเสียก่อน แล้วจึงเพิ่มหรือลด ถ้ามีทั้งการเพิ่มและการลดโทษที่จะลง ให้เพิ่มก่อน แล้วจึงลดจากผลที่เพิ่มแล้วนั้น ถ้าส่วนของการเพิ่มเท่ากับหรือมากกว่าส่วนของการลด และศาลเห็นสมควร จะไม่เพิ่มไม่ลดก็ได้

Section54.In making a calculation for aggravation or commutation of a penalty to be imposed, the court shall first designate what penalty is to be imposed upon the accused and then aggravate or commute [it]. If the penalty to be imposed needs to be both aggravated and commuted, the aggravation shall be made first and the result so aggravated shall then be commuted. If the portion aggravated is equivalent to or more than the portion commuted and the court finds it appropriate, [the court] may refrain from both the aggravation and commutation.

มาตรา๕๕ถ้าโทษจำคุกที่ผู้กระทำความผิดจะต้องรับมีกำหนดเวลาเพียงสามเดือนหรือน้อยกว่า ศาลจะกำหนดโทษจำคุกให้น้อยลงอีกก็ได้ หรือถ้าโทษจำคุกที่ผู้กระทำความผิดจะต้องรับมีกำหนดเวลาเพียงสามเดือนหรือน้อยกว่า และมีโทษปรับด้วย ศาลจะกำหนดโทษจำคุกให้น้อยลง หรือจะยกโทษจำคุกเสีย คงให้ปรับแต่อย่างเดียวก็ได้

Section55.If the imprisonment which an offender will have to undergo is merely subject to a time limit of three months or lesser, the court may designate a lesser [term] for the imprisonment, or if the imprisonment which an offender will have to undergo is merely subject to a time limit of three months or lesser and is accompanied by a fine also, the court may designate a lesser [term] for the imprisonment or may cancel the imprisonment [and] impose the fine only.

มาตรา๕๖ผู้ใดกระทำความผิดซึ่งมีโทษจำคุก และในคดีนั้นศาลจะลงโทษจำคุกไม่เกินสองปี ถ้าไม่ปรากฏว่า ผู้นั้นได้รับโทษจำคุกมาก่อน หรือปรากฏว่า ได้รับโทษจำคุกมาก่อน แต่เป็นโทษ สำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ เมื่อศาลได้คำนึงถึงอายุ ประวัติ ความประพฤติ สติปัญญา การศึกษาอบรม สุขภาพ ภาวะแห่งจิต นิสัย อาชีพ และสิ่งแวดล้อมของผู้นั้น หรือสภาพความผิด หรือเหตุอื่นอันควรแล้ว เห็นเป็นการสมควร ศาลจะพิพากษาว่า ผู้นั้นมีความผิด แต่รอการกำหนดโทษไว้ หรือกำหนดโทษ แต่รอการลงโทษไว้ แล้วปล่อยตัวไป เพื่อให้โอกาสผู้นั้นกลับตัวภายในระยะเวลาที่ศาลจะได้กำหนด แต่ต้องไม่เกินห้าปีนับแต่วันที่ศาลพิพากษา โดยจะกำหนดเงื่อนไขเพื่อคุมความประพฤติของผู้นั้นด้วยหรือไม่ก็ได้

Section56.⁠[When] anyone has committed an offence which carries imprisonment and, in that case, the court will impose imprisonment [for a term] not over two years, if it does not appear that the person has previously undergone imprisonment or it appears that [he] has previously undergone imprisonment but the penalty was for a negligent offence or petty offence, [and] the court finds it appropriate after having taken into account his age, background, behaviour, intelligence, education, health, mental condition, habit, occupation, and environment, or the nature of [his] offence, or other causes for which mercy should be given, the court may adjudge the person guilty but suspend the designation of [his] penalty or [may] designate the penalty but suspend the carrying out of the penalty and release [him], in order to give him an opportunity to reform [himself] within a period of time to be designated by the court but not over five years reckoned from the day the court adjudges [his case], and [the court] may designate [any] conditions for supervision of his behaviour also.

เงื่อนไขเพื่อคุมความประพฤติของผู้กระทำความผิดนั้น ศาลอาจกำหนดข้อเดียวหรือหลายข้อ ดังต่อไปนี้

The court may designate one or several of the following clauses [as] the conditions for supervision of behaviour of the offender:

(๑)ให้ไปรายงานตัวต่อเจ้าพนักงานที่ศาลระบุไว้เป็นครั้งคราว เพื่อเจ้าพนักงานจะได้สอบถาม แนะนำ ช่วยเหลือ หรือตักเตือน ตามที่เห็นควรในเรื่องความประพฤติและการประกอบอาชีพ

(1)⁠[the offender] is required to occasionally report himself to an officer as specified by the court, in order that the officer would conduct interrogation, offer advice, provide assistance, or give warning in regard to [his] behaviour and occupation as [the officer] finds appropriate;

(๒)ให้ฝึกหัดหรือทำงานอาชีพอันเป็น

(2)⁠[the offender] is required to practise or perform an occupation on a regular basis;

(๓)ให้ละเว้นการคบหาสมาคมหรือการประพฤติใดอันอาจนำไปสู่การกระทำความผิดเช่นเดียวกันนั้นอีก

(3)⁠[the offender] is required to refrain from association [with anyone] or [from] any behaviour that may lead to the commission of the same offence again.

เงื่อนไขตามที่ศาลได้กำหนดตามความในวรรคก่อนนั้น ถ้าภายหลังความปรากฏแก่ศาลตามคำขอของผู้กระทำความผิดผู้แทนโดยชอบธรรมของผู้นั้น ผู้อนุบาลของผู้นั้น พนักงานอัยการ หรือเจ้าพนักงานว่า พฤติการณ์ที่เกี่ยวแก่การควบคุมความประพฤติของผู้กระทำความผิดได้เปลี่ยนแปลงไป เมื่อศาลเห็นสมควร ศาลอาจแก้ไขเพิ่มเติมหรือเพิกถอนข้อหนึ่งข้อใดเสียก็ได้ หรือจะกำหนดเงื่อนไขข้อใดตามที่กล่าวในวรรคก่อนที่ศาลยังมิได้กำหนดไว้เพิ่มเติมขึ้นอีกก็ได้

[As regards] the conditions which the court has designated in accordance with the text of the previous paragraph, if the court later learns from^[17] an application of the offender, his legal representative, his curator, a public prosecutor, or an officer that the circumstances concerning the supervision of behaviour of the offender have changed, the court may, when the court finds it appropriate, amend or revoke any of the [designated] conditions or may additionally designate any of the conditions which are said in the previous paragraph and have not yet been designated by the court.

มาตรา๕๗เมื่อความปรากฏแก่ศาลเอง หรือความปรากฏตามคำแถลงของพนักงานอัยการหรือเจ้าพนักงานว่า ผู้กระทำความผิดไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขดังที่ศาลกำหนดตามมาตรา ๕๖ ศาลอาจตักเตือนผู้กระทำความผิด หรือจะกำหนดการลงโทษที่ยังไม่ได้กำหนดหรือลงโทษซึ่งรอไว้นั้นก็ได้

Section57.When the court learns on its own motion or learns from a statement of^[23] a public prosecutor or an officer that the offender fails to comply with the conditions designated by the court in accordance with section 56, the court may warn the offender or may designate the carrying out of a penalty^[38] which has not yet designated or [may] carry out the penalty which has been suspended.

มาตรา๕๘ถ้าภายในเวลาที่ศาลกำหนดตามมาตรา ๕๖ ผู้ที่ถูกศาลพิพากษาได้กระทำความผิดอันมิใช่ความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ และศาลพิพากษาให้ลงโทษจำคุกสำหรับความผิดนั้น ให้ศาลที่พิพากษาคดีหลังกำหนดโทษที่รอการกำหนดไว้ในคดีก่อนบวกเข้ากับโทษในคดีหลัง หรือบวกโทษที่รอการลงโทษไว้ในคดีก่อนเข้ากับโทษในคดีหลัง แล้วแต่กรณี

Section58.⁠If, during the time^[39] designated by the court in accordance with section 56, the person upon whom the court has passed a judgment has committed an offence other than a negligent offence or petty offence and the court would adjudge him to imprisonment for such offence, the court adjudging [this] subsequent case shall designate the penalty of which the designation has been suspended in the previous case [and] add [it] to the penalty in the subsequent case, or [shall] add the penalty of which the carrying out has been suspended in the previous case to the penalty in the subsequent case, as the case may be.

แต่ถ้าภายในเวลาที่ศาลได้กำหนดตามมาตรา ๕๖ ผู้นั้นมิได้กระทำความผิดดังกล่าวมาในวรรคแรก ให้ผู้นั้นพ้นจากการที่จะถูกกำหนดโทษ หรือถูกลงโทษในคดีนั้น แล้วแต่กรณี

However, if he does not commit the offence as said in paragraph 1 during the period of time^[39] designated by the court in accordance with section 56, he shall be relieved of the probability to incur the designation of the penalty or the carrying out of the penalty in that case, as the case may be.^[40]

หมวด ๔
ความรับผิดในทางอาญา

Chapter 4
Criminal liability

มาตรา๕๙บุคคลจะต้องรับผิดในทางอาญาก็ต่อเมื่อได้กระทำโดยเจตนา เว้นแต่จะได้กระทำโดยประมาทในกรณีที่กฎหมายบัญญัติให้ต้องรับผิดเมื่อได้กระทำโดยประมาท หรือเว้นแต่ในกรณีที่กฎหมายบัญญัติไว้โดยแจ้งชัดให้ต้องรับผิดแม้ได้กระทำโดยไม่มีเจตนา

Section59.A person will have to be criminally liable only upon having committed [the act in question] intentionally, save where [he] has committed [the act] negligently in the event that the law requires liability [for the act] when committed negligently or save where the law expressly requires liability [for the act], even [when] committed unintentionally.^[41]

กระทำโดยเจตนา ได้แก่ กระทำโดยรู้สำนึกในการที่กระทำ และในขณะเดียวกัน ผู้กระทำประสงค์ต่อผลหรือย่อมเล็งเห็นผลของการกระทำนั้น

To commit [an act] intentionally is to commit [an act] whilst being aware of what being committed and, at the same time, desiring the outcome or [being able to] foresee the outcome of such act.^[42]

ถ้าผู้กระทำมิได้รู้ข้อเท็จจริงอันเป็นองค์ประกอบของความผิด จะถือว่า ผู้กระทำประสงค์ต่อผลหรือย่อมเล็งเห็นผลของการกระทำนั้นมิได้

If the person committing [the act] does not know the fact which is an element of the offence, it shall not be deemed that the person committing [the act] desires the outcome or is able to foresee the outcome of such act.

กระทำโดยประมาท ได้แก่ กระทำความผิดมิใช่โดยเจตนา แต่กระทำโดยปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลในภาวะเช่นนั้นจักต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ และผู้กระทำอาจใช้ความระมัดระวังเช่นว่านั้นได้ แต่หาได้ใช้ให้เพียงพอไม่

To commit [an offence] negligently is to commit an offence not in an intentional manner but without the care which a person in such a state must have according to [his] nature and circumstances, and which the offender might have been able to exercise but did not sufficiently exercise.^[43]

การกระทำ ให้หมายความรวมถึง การให้เกิดผลอันหนึ่งอันใดขึ้นโดยงดเว้นการที่จักต้องกระทำเพื่อป้องกันผลนั้นด้วย

To commit shall also include to cause any particular outcome by refraining from the act which needs to be done so as to prevent such an outcome.

มาตรา๖๐ผู้ใดเจตนาที่จะกระทำต่อบุคคลหนึ่ง แต่ผลของการกระทำเกิดแก่อีกบุคคลหนึ่งโดยพลาดไป ให้ถือว่า ผู้นั้นกระทำโดยเจตนาแก่บุคคลซึ่งได้รับผลร้ายจากการกระทำนั้น แต่ในกรณีที่กฎหมายบัญญัติให้ลงโทษหนักขึ้นเพราะฐานะของบุคคลหรือเพราะความสัมพันธ์ระหว่างผู้กระทำกับบุคคลที่ได้รับผลร้าย มิให้นำกฎหมายนั้นมาใช้บังคับเพื่อลงโทษผู้กระทำให้หนักขึ้น

Section60.[When] anyone intends to commit [an act] upon one person but the outcome of the act occurs to another person due to an error, that one shall be deemed to intentionally commit [the act] upon the person suffering the unfavourable outcome of such act. However, in the event that a law provides for a heavier penalty because of the status of a person or because of the relationships between the offender and the person suffering the unfavourable outcome, such law shall not be applied for the purpose of punishing the offender more heavily.

มาตรา๖๑ผู้ใดเจตนาจะกระทำต่อบุคคลหนึ่ง แต่ได้กระทำต่ออีกบุคคลหนึ่งโดยสำคัญผิด ผู้นั้นจะยกเอาความสำคัญผิดเป็นข้อแก้ตัวว่ามิได้กระทำโดยเจตนาหาได้ไม่

Section61.[When] anyone intends to commit [an act] upon one person but commits [it] upon another person due to a mistake, that one cannot raise the mistake as an excuse that the act is not intentionally committed.

มาตรา๖๒ข้อเท็จจริงใด ถ้ามีอยู่จริง จะทำให้การกระทำไม่เป็นความผิด หรือทำให้ผู้กระทำไม่ต้องรับโทษ หรือได้รับโทษน้อยลง แม้ข้อเท็จจริงนั้นจะไม่มีอยู่จริง แต่ผู้กระทำสำคัญผิดว่ามีอยู่จริง ผู้กระทำย่อมไม่มีความผิด หรือได้รับยกเว้นโทษ หรือได้รับโทษน้อยลง แล้วแต่กรณี

Section62.[When] any fact, should it really exist, would make an act guiltless or [would] make an offender no [longer] required to undergo the penalty or enjoy a lesser penalty, if the offender mistakenly believes that the fact really exists, even though it does not exist in reality, the offender shall be guiltless, or be exempted from the penalty, or enjoy the lesser penalty, as the case may be.

ถ้าความไม่รู้ข้อเท็จจริงตามความในวรรคสามแห่งมาตรา ๕๙ หรือความสำคัญผิดว่ามีอยู่จริงตามความในวรรคแรก ได้เกิดขึ้นด้วยความประมาทของผู้กระทำความผิด ให้ผู้กระทำรับผิดฐานกระทำโดยประมาท ในกรณีที่กฎหมายบัญญัติไว้โดยเฉพาะว่า การกระทำนั้นผู้กระทำจะต้องรับโทษแม้กระทำโดยประมาท

If the ignorance of the fact according to the text of paragraph 3 of section 59 or the mistaken belief about the real existence of the fact according to the text of paragraph 1 occurs through negligence of the offender, the offender shall be liable on grounds of negligence in the event that a law specifically provides that a person who commits such an act must be punished even when committing [it] negligently.^[44]

บุคคลจะต้องรับโทษหนักขึ้นโดยอาศัยข้อเท็จจริงใด บุคคลนั้นจะต้องได้รู้ข้อเท็จจริงนั้น

A person will have to undergo a heavier penalty by reason of any fact [only when] he is required to have known that fact.

มาตรา๖๓ถ้าผลของการกระทำความผิดใดทำให้ผู้กระทำต้องรับโทษหนักขึ้น ผลของการกระทำความผิดนั้นต้องเป็นผลที่ตามธรรมดาย่อมเกิดขึ้นได้

Section63.If any outcome of the commission of an offence requires the offender to undergo a heavier penalty, such outcome of the commission of the offence must be one which can normally occur.

มาตรา๖๔บุคคลจะแก้ตัวว่าไม่รู้กฎหมายเพื่อให้พ้นจากความรับผิดในทางอาญาไม่ได้ แต่ถ้าศาลเห็นว่า ตามสภาพและพฤติการณ์ ผู้กระทำความผิดอาจจะไม่รู้ว่า กฎหมายบัญญัติว่าการกระทำนั้นเป็นความผิด ศาลอาจอนุญาตให้แสดงพยานหลักฐานต่อศาล และถ้าศาลเชื่อว่า ผู้กระทำไม่รู้ว่ากฎหมายบัญญัติไว้เช่นนั้น ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้

Section64.No person can excuse himself from criminal liability saying he did not know the law. However, if the court finds that, according to [his] nature and circumstances, the offender might have not known that the law provided [his] act to be an offence, the court may permit [him] to produce evidence before the court, and if the court believes that the offender did not know of such a legal provision, the court may impose upon him a lesser penalty than that provided by the law for [his] offence to any extent.

มาตรา๖๕ผู้ใดกระทำความผิดในขณะไม่สามารถรู้ผิดชอบหรือไม่สามารถบังคับตนเองได้เพราะมีจิตบกพร่อง โรคจิต หรือจิตฟั่นเฟือน ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษสำหรับความผิดนั้น

Section65.[When] anyone commits an offence whilst being unable to discern right from wrong or unable to direct himself because of a mental defect, mental disease, or mental disorder,^[34] that one is not required to undergo the penalty for such offence.

แต่ถ้าผู้กระทำความผิดยังสามารถรู้ผิดชอบอยู่บ้าง หรือยังสามารถบังคับตนเองได้บ้าง ผู้นั้นต้องรับโทษสำหรับความผิดนั้น แต่ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้

But if the offender is somewhat able to discern right from wrong or somewhat able to direct himself, he is required to undergo the penalty for the offence, but the court may impose upon him a lesser penalty than that provided by the law for that offence to any extent.

มาตรา๖๖ความมึนเมาเพราะเสพย์สุราหรือสิ่งเมาอย่างอื่น จะยกขึ้นเป็นข้อแก้ตัวตามมาตรา ๖๕ ไม่ได้ เว้นแต่ความมึนเมานั้นจะได้เกิดโดยผู้เสพย์ไม่รู้ว่าสิ่งนั้นจะทำให้มึนเมา หรือได้เสพย์โดยถูกขืนใจให้เสพย์ และได้กระทำความผิดในขณะไม่สามารถรู้ผิดชอบ หรือไม่สามารถบังคับตนเองได้ ผู้กระทำความผิดจึงจะได้รับยกเว้นโทษสำหรับความผิดนั้น แต่ถ้าผู้นั้นยังสามารถรู้ผิดชอบอยู่บ้าง หรือยังสามารถบังคับตนเองได้บ้าง ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้

Section66.Intoxication due to consumption of liquor or other intoxicant cannot be raised as an excuse according to section 65, save where such intoxication occurs as a result of consuming something without knowing that it would cause intoxication or consuming it against one’s will^[45] and the offence was committed whilst unable to discern right from wrong or unable to direct oneself, [in which case] the offender shall then enjoy exemption from the penalty for the offence. But if the offender was somewhat able to discern right from wrong or somewhat able to direct himself, the court may impose upon him a lesser penalty than that provided by the law for that offence to any extent.

มาตรา๖๗ผู้ใดกระทำความผิดด้วยความจำเป็น

Section67.[When] anyone commits an offence out of necessity—

(๑)เพราะอยู่ในที่บังคับหรือภายใต้อำนาจซึ่งไม่สามารถหลีกเลี่ยงหรือขัดขืนได้ หรือ

(1)because of being under direction or under a power which cannot be avoided or resisted;^[46] or

(๒)เพราะเพื่อให้ตนเองหรือผู้อื่นพ้นจากภยันตรายที่ใกล้จะถึงและไม่สามารถหลีกเลี่ยงให้พ้นโดยวิธีอื่นใดได้ เมื่อภยันตรายนั้นตนมิได้ก่อให้เกิดขึ้นเพราะความผิดของตน

(2)in order to remove himself or another from a danger which is imminent and cannot be successfully avoided by any other means, when he is not at fault of causing such a danger;

ถ้าการกระทำนั้นไม่เป็นการเกินสมควรแก่เหตุแล้ว ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษ

that one is not required to undergo the penalty, if [his] act is not beyond the appropriateness of [its] cause.^[47]

มาตรา๖๘ผู้ใดจำต้องกระทำการใดเพื่อป้องกันสิทธิของตนหรือของผู้อื่นให้พ้นภยันตรายซึ่งเกิดจากการประทุษร้ายอันละเมิดต่อกฎหมายและเป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึง ถ้าได้กระทำพอสมควรแก่เหตุ การกระทำนั้นเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย ผู้นั้นไม่มีความผิด

Section68.[When] anyone needs to commit any act to protect a right of his own or of another from a danger which arises from unlawful violence and is imminent, [his] act, if committed [in a manner] fitting the appropriateness of [its] cause,^[48] constitutes lawful defence [and renders] him guiltless.^[49]

มาตรา๖๙ในกรณีที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๖๗ และมาตรา ๖๘ นั้น ถ้าผู้กระทำได้กระทำไปเกินสมควรแก่เหตุ หรือเกินกว่ากรณีแห่งความจำเป็น หรือเกินกว่ากรณีแห่งการจำต้องกระทำเพื่อป้องกัน ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้ แต่ถ้าการกระทำนั้นเกิดขึ้นจากความตื่นเต้น ความตกใจ หรือความกลัว ศาลจะไม่ลงโทษผู้กระทำก็ได้

Section69.In [either of] the events provided in section 67 and section 68, if the person committing [the act] committed [it] beyond the appropriateness of [its] cause, or beyond the necessity, or beyond the need to act for the purpose of protection,^[50] the court may impose [upon him] a lesser penalty than that which is designated by the law for the offence to any extent. However, if such act occurred out of excitement, startle,^[51] or fright, the court may refrain from imposing [any] penalty upon the person committing [it].

มาตรา๗๐ผู้ใดกระทำตามคำสั่งของเจ้าพนักงาน แม้คำสั่งนั้นจะมิชอบด้วยกฎหมาย ถ้าผู้กระทำมีหน้าที่หรือเชื่อโดยสุจริตว่ามีหน้าที่ต้องปฏิบัติตาม ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษ เว้นแต่จะรู้ว่า คำสั่งนั้นเป็นคำสั่งซึ่งมิชอบด้วยกฎหมาย

Section70.[When] anyone complies with an order of an officer, even though the order is unlawful, that one is not required to undergo the penalty if he has the duty to, or believes in good faith that he has the duty to, comply with it, save where he knows that such an order is unlawful.

มาตรา๗๑ความผิดตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๓๔ ถึงมาตรา ๓๓๖ วรรคแรก และมาตรา ๓๔๑ ถึงมาตรา ๓๖๔ นั้น ถ้าเป็นการกระทำที่สามีกระทำต่อภริยา หรือภริยากระทำต่อสามี ผู้กระทำไม่ต้องรับโทษ

Section71.[As regards] the offences provided in section 334 through section 336, paragraph 1, and section 341 through section 364, if [any of them] is committed by a man against [his own] wife or [by] a woman against [her own] husband,^[52] the person committing it is not required to undergo the penalty.

ความผิดดังระบุมานี้ ถ้าเป็นการกระทำที่ผู้บุพการีกระทำต่อผู้สืบสันดาน ผู้สืบสันดานกระทำต่อผู้บุพการี หรือพี่หรือน้องร่วมบิดามารดาเดียวกันกระทำต่อกัน แม้กฎหมายมิได้บัญญัติให้เป็นความผิดอันยอมความได้ ก็ให้เป็นความผิดอันยอมความได้ และนอกจากนั้น ศาลจะลงโทษน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้

[As regards] the offences so specified, if [any of them] is committed by an ascendant against a descendant, [by] a descendant against an ascendant, or [by] brothers or sisters of full blood against each other,^[53] it shall become a compoundable offence, even though the law does not provide that it be compoundable, and, furthermore, the court may impose [upon the offender] a lesser penalty than that provided by the law for such offence to any extent.

มาตรา๗๒ผู้ใดบันดาลโทสะโดยถูกข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม จึงกระทำความผิดต่อผู้ข่มเหงในขณะนั้น ศาลจะลงโทษผู้นั้นน้อยกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นเพียงใดก็ได้

Section72.[When] anyone is consumed by the heat of passion because of having been severely oppressed by an unfair cause and thus commits an offence against the oppressor at that very instant, the court may impose upon him a lesser penalty than that provided by the law for such offence to any extent.

มาตรา๗๓เด็กอายุยังไม่เกินเจ็ดปี กระทำการอันกฎหมายบัญญัติเป็นความผิด เด็กนั้นไม่ต้องรับโทษ

Section73.⁠[When] a child, aged not over seven years still, commits an act which the law provides to be an offence, that child is not required to undergo the penalty.

มาตรา๗๔เด็กอายุกว่าเจ็ดปี แต่ยังไม่เกินสิบสี่ปี กระทำการอันกฎหมายบัญญัติเป็นความผิด เด็กนั้นไม่ต้องรับโทษ แต่ให้ศาลมีอำนาจที่จะดำเนินการดังต่อไปนี้

Section74.⁠[When] a child aged above seven years but still not over fourteen years commits an act which the law provides to be an offence, that child is not required to undergo the penalty, but the court shall have the power to proceed [with the matter] in the following [manners]:

(๑)ว่ากล่าวตักเตือนเด็กนั้นแล้วปล่อยตัวไป และถ้าศาลเห็นสมควร จะเรียกบิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ มาตักเตือนด้วยก็ได้

(1)⁠[the court may] give admonition or warning to the child before releasing [him], and if the court finds it appropriate, [the court] may summon the father [of the child], the mother [of the child], the guardian [of the child], or the person with whom the child resides to receive warning also;

(๒)ถ้าศาลเห็นว่า บิดา มารดา หรือผู้ปกครองสามารถดูแลเด็กนั้นได้ ศาลจะมีคำสั่งให้มอบตัวเด็กนั้นให้แก่บิดา มารดา หรือผู้ปกครองไป โดยวางข้อกำหนดให้บิดา มารดา หรือผู้ปกครอง ระวังเด็กนั้นไม่ให้ก่อเหตุร้ายตลอดเวลาที่ศาลกำหนดซึ่งต้องไม่เกินสามปี และกำหนดจำนวนเงินตามที่เห็นสมควร ซึ่งบิดา มารดา หรือผู้ปกครอง จะต้องชำระต่อศาลไม่เกินครั้งละหนึ่งพันบาท ในเมื่อเด็กนั้นก่อเหตุร้ายขึ้น

(2)if the court finds that the father, mother, or guardian is still able to take care of the child, the court may give an order entrusting the child to the father, mother, or guardian and laying down an ordinance requiring the father, mother, or guardian to prevent the child from causing [any] unfavourable incident throughout the time designated by the court, which must not be over three years, [or else] the father, mother, or guardian will have to pay to the court every time the child causes an unfavourable incident an amount of money designated [by the court] as [it] finds appropriate, but not over one thousand baht;

ถ้าเด็กนั้นอาศัยอยู่กับบุคคลอื่นนอกจากบิดา มารดา หรือผู้ปกครอง และศาลเห็นว่า ไม่สมควรจะเรียกบิดา มารดา หรือผู้ปกครอง มาวางข้อกำหนดดังกล่าวข้างต้น ศาลจะเรียกตัวบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอาศัยอยู่มาสอบถามว่า จะยอมรับข้อกำหนดทำนองที่บัญญัติไว้สำหรับบิดา มารดา หรือผู้ปกครอง ดังกล่าวมาข้างต้นหรือไม่ก็ได้ ถ้าบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ยอมรับข้อกำหนดเช่นว่านั้น ก็ให้ศาลมีคำสั่งมอบตัวเด็กให้แก่บุคคลผู้นั้นไปโดยวางข้อกำหนดดังกล่าว

if the child resides with another person than the father, mother, or guardian, and the court finds that it is not appropriate to summon the father, mother, or guardian to attend the laying down of the above-said ordinance, the court may summon the person with whom the child resides to [the court] and ask [him] if [he] would accept an ordinance similar to one provided for the father, mother, or guardian as said above; if the person with whom the child resides accepts such ordinance, the court shall give an order entrusting the child to such person and laying down the said ordinance;

(๓)ในกรณีที่ศาลมอบตัวเด็กให้แก่บิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ตาม (๒) ศาลจะกำหนดเงื่อนไขเพื่อคุมความประพฤติเด็กนั้นเช่นเดียวกับที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๕๖ ด้วยก็ได้ ในกรณีเช่นว่านี้ ให้ศาลแต่งตั้งพนักงานคุมประพฤติหรือพนักงานอื่นใดเพื่อคุมประพฤติเด็กนั้น

(3)⁠in the event that the court entrusts the child to the father, mother, guardian, or person with whom the child resides according to (2), the court may also designate for the child the same conditions for supervision of behaviour as those provided in section 56; in such event, the court shall appoint a probation official or any other official to supervise the behaviour of the child;

(๔)ถ้าเด็กนั้นไม่มีบิดา มารดา หรือผู้ปกครอง หรือมี แต่ศาลเห็นว่า ไม่สามารถดูแลเด็กนั้นได้ หรือถ้าเด็กอาศัยอยู่กับบุคคลอื่นนอกจากบิดา มารดา หรือผู้ปกครอง และบุคคลนั้นไม่ยอมรับข้อกำหนดดังกล่าวใน (๒) ศาลจะมีคำสั่งให้มอบตัวเด็กนั้นให้อยู่กับบุคคลหรือองค์การที่ศาลเห็นสมควรเพื่อดูแล อบรม และสั่งสอน ตามระยะเวลาที่ศาลกำหนดก็ได้ ในเมื่อบุคคลหรือองค์การนั้นยินยอม ในกรณีเช่นว่านี้ ให้บุคคลหรือองค์การนั้นมีอำนาจเช่นผู้ปกครองเฉพาะเพื่อดูแล อบรม และสั่งสอน รวมตลอดถึงการกำหนดที่อยู่ และการจัดให้เด็กมีงานทำตามสมควร หรือ

(4)⁠if the child has no father, mother, or guardian, or has one whom the court, however, finds unable to take care of the child, or if the child resides with another person than the father, mother, or guardian, and the person does not accept such ordinance as said in (2), the court may give an order entrusting the child to a person or organisation that the court finds appropriate for taking care of, instructing, and teaching [the child] for a period of time designated by the court, when the person or organisation consents [thereto]; in such event, the person or organisation shall have the power as a guardian only for taking care of, instructing, and teaching [the child], as well as designating the residence [of the child] and arranging for the child to carry out work as appropriate; or

(๕)ส่งตัวเด็กนั้นไปยังโรงเรียน หรือสถานฝึกและอบรม หรือสถานที่ซึ่งจัดตั้งขึ้นเพื่อฝึกและอบรมเด็ก ตลอดระยะเวลาที่ศาลกำหนด แต่อย่าให้เกินกว่าที่เด็กนั้นจะมีอายุครบสิบแปดปี

(5)⁠[the court may] commit the child to a school, or place of training and instruction, or place set up for training and instructing children, throughout a period of time designated by the court but not longer than [the time] the child completes the eighteenth year of age.

คำสั่งของศาลดังกล่าวใน (๒) (๓) (๔) และ (๕) นั้น ถ้าในขณะใดภายในระยะเวลาที่ศาลกำหนดไว้ ความปรากฏแก่ศาลโดยศาลรู้เอง หรือตามคำเสนอของผู้มีส่วนได้เสีย พนักงานอัยการ หรือบุคคลหรือองค์การที่ศาลมอบตัวเด็กเพื่อดูแล อบรม และสั่งสอน หรือเจ้าพนักงานว่า พฤติการณ์เกี่ยวกับคำสั่งนั้นได้เปลี่ยนแปลงไป ก็ให้ศาลมีอำนาจเปลี่ยนแปลงแก้ไขคำสั่งนั้นหรือมีคำสั่งใหม่ตามอำนาจในมาตรานี้

[As regards] the orders of the court as said in (2), (3), (4), and (5), if, at any moment during the period of time designated by the court, the court learns on its own impulse or upon a motion of an interested person,^[54] [or] a public prosecutor, or the person or organisation that the court has entrusted the child to for [the purpose of] taking care, instructing, and teaching, or an officer that the circumstances relating to those orders have changed, the court shall have the power to change or rectify the orders or give new orders by virtue of the power under this section.

มาตรา๗๕ผู้ใดอายุกว่าสิบสี่ปี แต่ยังไม่เกินสิบเจ็ดปี กระทำการอันกฎหมายบัญญัติเป็นความผิด ให้ศาลพิจารณาถึงความรู้ผิดชอบและสิ่งอื่นทั้งปวงเกี่ยวกับผู้นั้น ในอันที่จะควรวินิจฉัยว่าสมควรพิพากษาลงโทษผู้นั้นหรือไม่ ถ้าศาลเห็นว่า ไม่สมควรพิพากษาลงโทษ ก็ให้จัดการตามมาตรา ๗๔ หรือถ้าศาลเห็นว่า สมควรพิพากษาลงโทษ ก็ให้ลดมาตราส่วนโทษที่กำหนดไว้สำหรับความผิดลงกึ่งหนึ่ง

Section75.⁠[When] anyone aged above fourteen years but still not over seventeen years commits an act which the law provides to be an offence, the court shall consider [his] sense of right and wrong and all the other things relating to him in order to rule as to whether he should be adjudged to the penalty. If the court finds that [he] should not be adjudged to the penalty, [the court] shall deal [with him] in accordance with section 74, or if the court finds that [he] should be adjudged to the penalty, [the court] shall, by one half, commute the scale of penalty^[37] designated for [his] offence.

มาตรา๗๖ผู้ใดอายุกว่าสิบเจ็ดปี แต่ยังไม่เกินยี่สิบปี กระทำการอันกฎหมายบัญญัติเป็นความผิด ถ้าศาลเห็นสมควร จะลดมาตราส่วนโทษที่กำหนดไว้สำหรับความผิดนั้นลงหนึ่งในสามหรือกึ่งหนึ่งก็ได้

Section76.⁠[When] anyone aged above seventeen years or but still not over twenty years commits an act which the law provides to be an offence, the court, if finding it appropriate, may, by one third or one half, commute the scale of penalty^[37] designated for [his] offence.

มาตรา๗๗ในกรณีที่ศาลวางข้อกำหนดให้บิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ ระวังเด็กนั้นไม่ให้ก่อเหตุร้ายตามความในมาตรา ๗๔ (๒) ถ้าเด็กนั้นก่อเหตุร้ายขึ้นภายในเวลาในข้อกำหนด ศาลมีอำนาจบังคับบิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ ให้ชำระเงินไม่เกินจำนวนในข้อกำหนดนั้น ภายในเวลาที่ศาลเห็นสมควร ถ้าบิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ ไม่ชำระเงิน ศาลจะสั่งให้ยึดทรัพย์สินของบิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ เพื่อใช้เงินที่จะต้องชำระก็ได้

Section77.In the event a court has laid down an ordinance requiring the father [of a child], mother [of a child], guardian [of a child], or person with whom a child resides to prevent the child from causing an unfavourable incident in accordance with the text of section 74(2), if the child causes the unfavourable incident during the period of time^[39] [stated] in the ordinance, the court shall have the power to direct the father, mother, guardian, or person with whom the child resides to pay within the time the court finds appropriate an amount of money not exceeding [that stated] in the ordinance. If the father, mother, guardian, or person with whom the child resides fails to pay the amount, the court may order that property of the father, mother, guardian, or person with whom the child resides be seized to cover the amount which needs to be paid.

ในกรณีที่ศาลได้บังคับให้บิดา มารดา ผู้ปกครอง หรือบุคคลที่เด็กนั้นอาศัยอยู่ ชำระเงินตามข้อกำหนดแล้วนั้น ถ้าศาลมิได้เปลี่ยนแปลงแก้ไขคำสั่งที่ได้วางข้อกำหนดนั้นเป็นอย่างอื่นตามความในมาตรา ๗๔ วรรคท้าย ก็ให้ข้อกำหนดนั้นคงใช้บังคับได้ต่อไปจนสิ้นเวลาที่กำหนดไว้ในข้อกำหนดนั้น

In the event that the court has directed the father, mother, guardian, or person with whom the child resides to pay the amount of money according to the ordinance, if the court has not otherwise changed or rectified the order laying down such ordinance in accordance with the text of the last paragraph of section 74, the ordinance shall remain applicable until elapse of the time designated in the ordinance.

มาตรา๗๘เมื่อปรากฏว่ามีเหตุบรรเทาโทษ ไม่ว่าจะได้มีการเพิ่มหรือการลดโทษตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายนี้หรือกฎหมายอื่นแล้วหรือไม่ ถ้าศาลเห็นสมควร จะลดโทษไม่เกินกึ่งหนึ่งของโทษที่จะลงแก่ผู้กระทำความผิดนั้นก็ได้

Section78.When there appears to be a mitigating circumstance, the court may, if it finds appropriate, commute the penalty to be imposed upon the offender by not more than one half, [irrespective of] whether or not the penalty has already been aggravated or commuted in accordance with the provisions of this Code or other law.

เหตุบรรเทาโทษนั้น ได้แก่ ผู้กระทำความผิดเป็นผู้โฉดเขลาเบาปัญญา ตกอยู่ในความทุกข์อย่างสาหัส มีคุณความดีมาแต่ก่อน รู้สึกความผิดและพยายามบรรเทาผลร้ายแห่งความผิดนั้น ลุแก่โทษต่อเจ้าพนักงาน หรือให้ความรู้แก่ศาลอันเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา หรือเหตุอื่นที่ศาลเห็นว่ามีลักษณะทำนองเดียวกัน

Such a mitigating circumstance is [the fact that] the offender was stupid^[55] [or] naive,^[56] was under a serious suffering, had been a person of worth and virtue prior^[57] [to the commission of the offence], feels remorse and attempts to mitigate the unfavourable outcome of the offence, admits the guilt^[58] before an officer, or furnishes the court with the knowledge beneficial to the trial, or a different cause which the court finds to be of similar characteristics.

มาตรา๗๙ในคดีที่มีโทษปรับสถานเดียว ถ้าผู้ที่ต้องหาว่ากระทำความผิดนำค่าปรับในอัตราอย่างสูงสำหรับความผิดนั้นมาชำระก่อนที่ศาลเริ่มต้นสืบพยาน ให้คดีนั้นเป็นอันระงับไป

Section79.In a case [of an offence] which only carries a fine, if the person accused of committing the offence pays the fine for such offence at its maximum rate before the court starts taking the evidence, the case shall be extinguished.

หมวด ๕
การพยายามกระทำความผิด

Chapter 5
Attempts

มาตรา๘๐ผู้ใดลงมือกระทำความผิด แต่กระทำไปไม่ตลอด หรือกระทำไปตลอดแล้ว แต่การกระทำนั้นไม่บรรลุผล ผู้นั้นพยายามกระทำความผิด

Section80.[When] anyone commences to commit an offence but does not carry it through, or has carried it through but [his] act does not achieve [any] outcome, that one attempts to commit the offence.

ผู้ใดพยายามกระทำความผิด ผู้นั้นต้องระวางโทษสองในสามส่วนของโทษที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

[When] anyone attempts to commit an offence, that one incurs two thirds of the penalty designated by the law for such offence.

มาตรา๘๑ผู้ใดกระทำการโดยมุ่งต่อผลซึ่งกฎหมายบัญญัติเป็นความผิด แต่การกระทำนั้นไม่สามารถจะบรรลุผลได้อย่างแน่แท้ เพราะเหตุปัจจัยซึ่งใช้ในการกระทำ หรือเหตุแห่งวัตถุที่มุ่งหมายกระทำต่อ ให้ถือว่า ผู้นั้นพยายามกระทำความผิด แต่ให้ลงโทษไม่เกินกึ่งหนึ่งของโทษที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

Section81.[When] anyone commits an act with the aim for an outcome which the law provides to be an offence but the act can never achieve [any] outcome for certainty because of the means used in the commission or of the object at which the commission is targeted, it shall be deemed that that one attempts to commit an offence but [he] shall be punished with not more than one half of the penalty designated by the law for such offence.

ถ้าการกระทำดังกล่าวในวรรคแรกได้กระทำไปโดยความเชื่ออย่างงมงาย ศาลจะไม่ลงโทษก็ได้

If the act as said in paragraph 1 is committed out of a blind belief, the court may refrain from imposing the penalty.

มาตรา๘๒ผู้ใดพยายามกระทำความผิด หากยับยั้งเสียเองไม่กระทำการให้ตลอด หรือกลับใจแก้ไขไม่ให้การกระทำนั้นบรรลุผล ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษสำหรับการพยายามกระทำความผิดนั้น แต่ถ้าการที่ได้กระทำไปแล้วต้องตามบทกฎหมายที่บัญญัติเป็นความผิด ผู้นั้นต้องรับโทษสำหรับความผิดนั้น ๆ

Section82.[When] anyone attempts to commit an offence, if [he] holds himself back from carrying it through or [if he] reforms [his] mind [and] rectifies [the situation by] preventing [his] act from achieving [any] outcome, that one is not required to undergo the penalty for attempting to commit such offence. But if the act already committed goes in line with a legal clause which provides [that it] be an offence, that one is required to undergo the penalty for such offence.

หมวด ๖
ตัวการและผู้สนับสนุน

Chapter 6
Principals and aiders

มาตรา๘๓ในกรณีความผิดใดเกิดขึ้นโดยการกระทำของบุคคลตั้งแต่สองคนขึ้นไป ผู้ที่ได้ร่วมกระทำความผิดด้วยกันนั้นเป็นตัวการ ต้องระวางโทษตามที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

Section83.In the event that any offence occurs through an act of two or more persons, those who join each other in committing such offence are principals [and] incur the penalty designated by the law for the offence.

มาตรา๘๔ผู้ใดก่อให้ผู้อื่นกระทำความผิด ไม่ว่าด้วยการใช้ บังคับ ขู่เข็ญ จ้าง วาน หรือยุยงส่งเสริม หรือด้วยวิธีอื่นใด ผู้นั้นเป็นผู้ใช้ให้กระทำความผิด

Section84.[When] anyone causes another to commit an offence, whether through employment, direction, threat, hiring, asking, or encouragement, or by any other means, that one is an abettor.

ถ้าผู้ถูกใช้ได้กระทำความผิดนั้น ผู้ใช้ต้องรับโทษเสมือนเป็นตัวการ ถ้าความผิดมิได้กระทำลง ไม่ว่าจะเป็นเพราะผู้ถูกใช้ไม่ยอมกระทำ ยังไม่ได้กระทำ หรือเหตุอื่นใด ผู้ใช้ต้องระวางโทษเพียงหนึ่งในสามของโทษที่กำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

If the abetted has committed the offence, the abettor must undergo the penalty as if being a principal. If the offence has not been committed, whether because the abetted refused to commit it [or] has not yet committed it or because of any other reason, the abettor merely incurs one third of the penalty designated for such offence.

มาตรา๘๕ผู้ใดโฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด และความผิดนั้นมีกำหนดโทษไม่ต่ำกว่าหกเดือน ผู้นั้นต้องระวางโทษกึ่งหนึ่งของโทษที่กำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น

Section85.[When] anyone publishes or announces to the general public [a statement] encouraging the commission of an offence and the penalty designated for such offence is [imprisonment?]^[59] not less than six months, that one incurs one half of the penalty designated for the offence.

ถ้าได้มีการกระทำความผิดเพราะเหตุที่ได้มีการโฆษณาหรือประกาศตามความในวรรคแรก ผู้โฆษณาหรือประกาศต้องรับโทษเสมือนเป็นตัวการ

If an offence has been committed because of the publication or announcement in accordance with the text of paragraph 1, the person making the publication or announcement is required to undergo the penalty as if being a principal.

มาตรา๘๖ผู้ใดกระทำด้วยประการใด ๆ อันเป็นการช่วยเหลือหรือให้ความสะดวกในการที่ผู้อื่นกระทำความผิดก่อนหรือขณะกระทำความผิด แม้ผู้กระทำความผิดจะมิได้รู้ถึงการช่วยเหลือหรือให้ความสะดวกนั้นก็ตาม ผู้นั้นเป็นผู้สนับสนุนการกระทำความผิด ต้องระวางโทษสองในสามส่วนของโทษที่กำหนดไว้สำหรับความผิดที่สนับสนุนนั้น

Section86.[When] anyone commits in whatever manner [an act] which assists or facilitates the commission of an offence by another, [whether] before or during the commission of the offence, that one is an aider [and] incurs two thirds of the penalty designated for the offence so aided, even though the offender might not know of such assistance or facilitation.

มาตรา๘๗ในกรณีที่มีการกระทำความผิดเพราะมีผู้ใช้ให้กระทำตามมาตรา ๘๔ เพราะมีผู้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิดตามมาตรา ๘๕ หรือโดยมีผู้สนับสนุนตามมาตรา ๘๖ ถ้าความผิดที่เกิดขึ้นนั้น ผู้กระทำได้กระทำไปเกินขอบเขตที่ใช้หรือที่โฆษณาหรือประกาศ หรือเกินไปจากเจตนาของผู้สนับสนุน ผู้ใช้ให้กระทำความผิด ผู้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด หรือผู้สนับสนุนการกระทำความผิด แล้วแต่กรณี ต้องรับผิดทางอาญาเพียงสำหรับความผิดเท่าที่อยู่ในขอบเขตที่ใช้หรือที่โฆษณาหรือประกาศ หรืออยู่ในขอบเขตแห่งเจตนาของผู้สนับสนุนการกระทำความผิดเท่านั้น แต่ถ้าโดยพฤติการณ์อาจเล็งเห็นได้ว่า อาจเกิดการกระทำความผิดเช่นที่เกิดขึ้นนั้นได้จากการใช้ การโฆษณาหรือประกาศ หรือการสนับสนุน ผู้ใช้ให้กระทำความผิด ผู้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด หรือผู้สนับสนุนการกระทำความผิด แล้วแต่กรณี ต้องรับผิดทางอาญาตามความผิดที่เกิดขึ้นนั้น

Section87.In the event that an offence has been committed because of the abetting according to section 84, because of the publication or announcement to the general public of [a statement] encouraging the commission of the offence according to section 85, or because of the aiding according to section 86, and the person committing the offence committed it beyond the scope of the abetting or of the publication or announcement or in excess of the intent of the aider, the abettor, the person publishing or announcing to the general public [the statement] encouraging the commission the offence, or the aider, as the case may be, is merely required to be criminally liable for the offence within the scope of the abetting or of the publication or announcement or within the scope of the intent of the aider. However, if it could be foreseen from the circumstances that, as a result the abetting, the publication or announcement, or the aiding, the offence could be committed in such a manner, the abettor, the person publishing or announcing to the general public [the statement] encouraging the commission of the offence, or the aider, as the case may be, is required to be criminally liable for the offence as occurred.

ในกรณีที่ผู้ถูกใช้ ผู้กระทำตามคำโฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด หรือตัวการในความผิด จะต้องรับผิดทางอาญามีกำหนดโทษสูงขึ้นเพราะอาศัยผลที่เกิดจากการกระทำความผิด ผู้ใช้ให้กระทำความผิด ผู้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด หรือผู้สนับสนุนการกระทำความผิด แล้วแต่กรณี ต้องรับผิดทางอาญาตามความผิดที่มีกำหนดโทษสูงขึ้นนั้นด้วย แต่ถ้าโดยลักษณะของความผิด ผู้กระทำจะต้องรับผิดทางอาญามีกำหนดโทษสูงขึ้นเฉพาะเมื่อผู้กระทำต้องรู้หรืออาจเล็งเห็นได้ว่าจะเกิดผลเช่นนั้นขึ้น ผู้ใช้ให้กระทำความผิด ผู้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำความผิด หรือผู้สนับสนุนการกระทำความผิด จะต้องรับผิดทางอาญาตามความผิดที่มีกำหนดโทษสูงขึ้นก็เฉพาะเมื่อตนได้รู้หรืออาจเล็งเห็นได้ว่าจะเกิดผลเช่นที่เกิดขึ้นนั้น

In the event that the person abetted, the person complying with [a statement] published or announced to the general public encouraging the commission of an offence, or the principal in an offence will have to be criminally liable to a higher penalty owing to the outcome of the commission of the offence, the abettor, the person publishing or announcing to the general public [the statement] encouraging the commission of the offence, or the aider, as the case may be, is required to be criminally liable to such a higher penalty also. However, if, according to the characteristics of the offence, the offender will have to be criminally liable to a higher penalty only when the offender is required to have known or been able to foresee that such an outcome could occur, the abettor, the person publishing or announcing to the general public [the statement] encouraging the commission of the offence, or the aider will have to be criminally liable to the higher penalty only when he has known or been able to foresee that there could be such an outcome as one that has occurred.

มาตรา๘๘ถ้าความผิดที่ได้ใช้ ที่ได้โฆษณาหรือประกาศแก่บุคคลทั่วไปให้กระทำ หรือที่ได้สนับสนุนให้กระทำ ได้กระทำถึงขั้นลงมือกระทำความผิด แต่เนื่องจากการเข้าขัดขวางของผู้ใช้ ผู้โฆษณาหรือประกาศ หรือผู้สนับสนุน ผู้กระทำได้กระทำไปไม่ตลอด หรือกระทำไปตลอดแล้ว แต่การกระทำนั้นไม่บรรลุผล ผู้ใช้ หรือผู้โฆษณาหรือประกาศ คงรับผิดเพียงที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๘๔ วรรคสอง หรือมาตรา ๘๕ วรรคแรก แล้วแต่กรณี ส่วนผู้สนับสนุนนั้นไม่ต้องรับโทษ

Section88.If the offence which has been abetted, of which the commission has been encouraged by [a statement] published or announced to the general public, or of which the commission has been aided has been committed to the point of commencement, but the person committing it did not carry it through or has carried it through but [his] act did not achieve [any] outcome due to obstruction by the abettor, the person making the publication or announcement, or the aider, [then] the abettor or the person making the publication or announcement is merely liable as provided in section 84, paragraph 2, or section 85, paragraph 1, as the case may be, whilst the aider is not required to undergo the penalty.

มาตรา๘๙ถ้ามีเหตุส่วนตัวอันควรยกเว้นโทษ ลดโทษ หรือเพิ่มโทษแก่ผู้กระทำความผิดคนใด จะนำเหตุนั้นไปใช้แก่ผู้กระทำความผิดคนอื่นในการกระทำความผิดนั้นด้วยไม่ได้ แต่ถ้าเหตุอันควรยกเว้นโทษ ลดโทษ หรือเพิ่มโทษ เป็นเหตุในลักษณะคดี จึงให้ใช้แก่ผู้กระทำความผิดในการกระทำความผิดนั้นด้วยกันทุกคน

Section89.If there is a personal cause for which a penalty should be exempted, commuted, or aggravated for any offender, such cause shall not be applied to the others who have joined in the commission of the offence. But if the cause for which a penalty should be exempted, commuted, or aggravated lies in the characteristics of the case, then [the cause] shall be applied to all those who have joined in the commission of the offence.^[60]

หมวด ๗
การกระทำความผิดหลายบทหรือหลายกระทง

Chapter 7
Concurrence of offences or counts

มาตรา๙๐เมื่อการกระทำใดอันเป็นกรรมเดียวเป็นความผิดต่อกฎหมายหลายบท ให้ใช้กฎหมายบทที่มีโทษหนักที่สุดลงโทษแก่ผู้กระทำความผิด

Section90.When any single act violates several legal provisions, the legal provision carrying the heaviest penalty shall be applied for the purpose of punishing the offender.^[61]

มาตรา๙๑เมื่อศาลจะพิพากษาลงโทษผู้ใด และปรากฏว่า ผู้นั้นได้กระทำการอันเป็นความผิดหลายกรรมต่างกัน ศาลจะลงโทษผู้นั้นทุกกรรมเป็นกระทงความผิดไป หรือจะลงโทษเฉพาะกระทงที่หนักที่สุดก็ได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นกรณีใด โทษจำคุกทั้งสิ้นจะต้องไม่เกินยี่สิบปี เว้นแต่เป็นโทษจำคุกตลอดชีวิต

Section91.When a court is to adjudge any person to a penalty and it appears that the person has committed an act constituting several and different counts of offences, the court may punish that person on every count constituted by the act or may punish [him] on the heaviest count only. But whatever the case may be, the total imprisonment must not be over twenty years, save where it be imprisonment for life.

หมวด ๘
การกระทำความผิดอีก

Chapter 8
Recidivism

มาตรา๙๒ผู้ใดต้องคำพิพากษาถึงที่สุดให้ลงโทษจำคุก ถ้าและได้กระทำความผิดใด ๆ อีกในระหว่างที่ยังจะต้องรับโทษอยู่ก็ดี ภายในเวลาห้าปีนับแต่วันพ้นโทษก็ดี หากศาลจะพิพากษาลงโทษครั้งหลังถึงจำคุก ก็ให้เพิ่มโทษที่จะลงแก่ผู้นั้นหนึ่งในสามของโทษที่ศาลกำหนดสำหรับความผิดครั้งหลัง

Section92.[When] anyone adjudged by a final judgment to a penalty of imprisonment commits any offence again whilst still being required to undergo the penalty [or] during the period^[39] of five years reckoned from [his] discharge from the penalty, if the court is going to adjudge [him] to a penalty as serious as imprisonment for the subsequent offence, then the penalty designated by the court for the subsequent offence shall be aggravated by one third.^[62]

มาตรา๙๓ผู้ใดต้องคำพิพากษาถึงที่สุดให้ลงโทษจำคุก ถ้าและได้กระทำความผิดอย่างหนึ่งอย่างใดที่จำแนกไว้ในอนุมาตราต่อไปนี้ซ้ำในอนุมาตราเดียวกันอีกในระหว่างที่ยังจะต้องรับโทษอยู่ก็ดี ภายในเวลาสามปีนับแต่วันพ้นโทษก็ดี ถ้าความผิดครั้งแรกเป็นความผิดซึ่งศาลพิพากษาลงโทษจำคุกไม่น้อยกว่าหกเดือน หากศาลจะพิพากษาลงโทษครั้งหลังถึงจำคุก ก็ให้เพิ่มโทษที่จะลงแก่ผู้นั้นกึ่งหนึ่งของโทษที่ศาลกำหนดสำหรับความผิดครั้งหลัง

Section93.⁠[When] anyone adjudged by a final judgment to a penalty of imprisonment commits any of the following offences in the same subsection again^[63] whilst still being required to undergo the penalty [or] during the period^[39] of three years reckoned from [his] discharge from the penalty, if the penalty to which the court adjudged [him] for the former offence is imprisonment of not less than six months and the penalty to which the court is going to adjudge [him] for the subsequent offence is as serious as imprisonment,^[64] then the penalty designated by the court for the subsequent offence shall be aggravated by one half:^[62]

(๑)ความผิดเกี่ยวกับความมั่นคงแห่งราชอาณาจักร ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๐๗ ถึงมาตรา ๑๓๕

(1)offences relating to security of the Kingdom, as provided in section 107 through section 135;

(๒)ความผิดต่อเจ้าพนักงาน ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๓๖ ถึงมาตรา ๑๔๖

(2)offences against officers, as provided in section 136 through section 146;

(๓)ความผิดต่อตำแหน่งหน้าที่ราชการ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๔๗ ถึงมาตรา ๑๖๖

(3)offences against governmental functions, as provided in section 147 through section 166;

(๔)ความผิดต่อเจ้าพนักงานในการยุติธรรม ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๖๗ ถึงมาตรา ๑๙๒ และมาตรา ๑๙๔

(4)offences against judicial officers, as provided in section 167 through section 192 and section 194;

(๕)ความผิดต่อตำแหน่งหน้าที่ในการยุติธรรม ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๐๐ ถึงมาตรา ๒๐๔

(5)offences against judicial functions, as provided in section 200 through section 204;

(๖)ความผิดเกี่ยวกับความสงบสุขของประชาชน ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๐๙ ถึงมาตรา ๒๑๖

(6)offences relating to tranquillity of people, as provided in section 209 through section 216;

(๗)ความผิดเกี่ยวกับการก่อให้เกิดภยันตรายต่อประชาชน ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๑๗ ถึงมาตรา ๒๒๔ มาตรา ๒๒๖ ถึงมาตรา ๒๓๔ และมาตรา ๒๓๖ ถึงมาตรา ๒๓๘

(7)offences relating to the causing of dangers to people, as provided in section 217 through section 224, section 226 through section 234, and section 236 through section 238;

(๘)ความผิดเกี่ยวกับเงินตรา ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๔๐ ถึงมาตรา ๒๔๙ ความผิดเกี่ยวกับดวงตรา แสตมป์ และตั๋ว ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๕๐ ถึงมาตรา ๒๖๑ และความผิดเกี่ยวกับเอกสาร ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๖๔ ถึงมาตรา ๒๖๙

(8)offences relating to currency, as provided in section 240 through section 249, offences relating to seals, stamps, and tickets, as provided in section 250 through section 261, and offences relating to documents, as provided in section 264 through section 269;

(๙)ความผิดเกี่ยวกับการค้า ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๗๐ ถึงมาตรา ๒๗๕

(9)offences relating to trade, as provided in section 270 through section 275;

(๑๐)ความผิดเกี่ยวกับเพศ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๗๖ ถึงมาตรา ๒๘๕

(10)offences relating to sexuality, as provided in section 276 through section 285;

(๑๑)ความผิดต่อชีวิต ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๘๘ ถึงมาตรา ๒๙๐ และมาตรา ๒๙๔ ความผิดต่อร่างกาย ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๒๙๕ ถึงมาตรา ๒๙๙ ความผิดฐานทำให้แท้งลูก ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๐๑ ถึงมาตรา ๓๐๓ และความผิดฐานทอดทิ้งเด็ก คนป่วยเจ็บ หรือคนชรา ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๐๖ ถึงมาตรา ๓๐๘

(11)offences against life, as provided in section 288 through section 290 and section 294, offences against the body, as provided in section 295 through section 299, offences of abortion, as provided in section 301 through section 303, and offences of abandonment of a child, sick person, or aged person, as provided in section 306 through section 308;

(๑๒)ความผิดต่อเสรีภาพ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๐๙ มาตรา ๓๑๐ และมาตรา ๓๑๒ ถึงมาตรา ๓๒๐

(12)offences against liberty, as provided in section 309, section 310, and section 312 through section 320;

(๑๓)ความผิดเกี่ยวกับทรัพย์ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๓๔ ถึงมาตรา ๓๖๕

(13)offences relating to Things,^[65] as provided in section 334 through section 365.

มาตรา๙๔ความผิดอันได้กระทำโดยประมาท ความผิดลหุโทษ และความผิดซึ่งผู้กระทำได้กระทำในขณะที่มีอายุยังไม่เกินสิบเจ็ดปีนั้น ไม่ว่าจะได้กระทำในครั้งก่อนหรือครั้งหลัง ไม่ถือว่า เป็นความผิดเพื่อการเพิ่มโทษตามความในหมวดนี้

Section94.Negligent offences, petty offences, and offences committed by offenders whilst aged not over seven years still, whether committed on previous occasions or on subsequent occasions, are not deemed to be offences for [which] the penalty [can be] aggravated in accordance with the text of this Chapter.

หมวด ๙
อายุความ

Chapter 9
Prescription

มาตรา๙๕ในคดีอาญา ถ้ามิได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทำความผิดมายังศาลภายในกำหนดดังต่อไปนี้นับแต่วันกระทำความผิด เป็นอันขาดอายุความ

Section95.In a criminal case, if the institution is not made and the offender is not brought in person before^[66] the court within the following limit reckoned from the day of the commission of the offence, [the prosecution] is barred by prescription:

(๑)ยี่สิบปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิต หรือจำคุกยี่สิบปี

(1)twenty years, for an offence which incurs a penalty of death, imprisonment for life, or imprisonment for twenty years;

(๒)สิบห้าปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่าเจ็ดปีแต่ยังไม่ถึงยี่สิบปี

(2)fifteen years, for an offence which incurs a penalty of imprisonment beyond seven years but not still up to twenty years;

(๓)สิบปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่าหนึ่งปีถึงเจ็ดปี

(3)ten years, for an offence which incurs a penalty of imprisonment beyond one year up to seven years;

(๔)ห้าปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่าหนึ่งเดือนถึงหนึ่งปี

(4)five years, for an offence which incurs a penalty of imprisonment beyond one month up to one year;

(๕)หนึ่งปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่หนึ่งเดือนลงมา หรือต้องระวางโทษอย่างอื่น

(5)one year, for an offence which incurs a penalty of imprisonment of^[67] one month or lesser or incurs a different penalty.

ถ้าได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทำความผิดมายังศาลแล้ว ผู้กระทำความผิดหลบหนีหรือวิกลจริต และศาลสั่งงดการพิจารณาไว้จนเกินกำหนดดังกล่าวแล้วนับแต่วันที่หลบหนีหรือวันที่ศาลสั่งงดการพิจารณา ก็ให้ถือว่า เป็นอันขาดอายุความเช่นเดียวกัน

If[, after the case] has been instituted and the offender has been brought in person before the court, the offender escapes or becomes of unsound mind and the court orders the trial to be stayed until the said limit, reckoned from the day of the escape or the day of issuance by the court of the order staying the trial, is over, it shall be deemed that [the prosecution] is likewise barred by prescription.

มาตรา๙๖ภายใต้บังคับมาตรา ๙๕ ในกรณีความผิดอันยอมความได้ ถ้าผู้เสียหายมิได้ร้องทุกข์ภายในสามเดือนนับแต่วันที่รู้เรื่องความผิดและรู้ตัวผู้กระทำความผิด เป็นอันขาดอายุความ

Section96.Subject to section 95, if, in case of a compoundable offence, the injured person does not lodge a complaint within three months reckoned from the day [he] becomes aware of the offence and of the identity of the offender, [the prosecution] is barred by prescription.

มาตรา๙๗ในการฟ้องขอให้กักกัน ถ้าจะฟ้องภายหลังการฟ้องคดีอันเป็นมูลให้เกิดอำนาจฟ้องขอให้กักกัน ต้องฟ้องภายในกำหนดหกเดือนนับแต่วันที่ฟ้องคดีนั้น มิฉะนั้น เป็นอันขาดอายุความ

Section97.As regards the proceedings for incarceration,^[68] if they are to be instituted after instituting the case grounding the power to institute [the proceedings] for incarceration, they must be instituted within a limit of six months reckoned from the day of instituting such case, or else they are barred by prescription.

มาตรา๙๘เมื่อได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดให้ลงโทษผู้ใด ผู้นั้นยังมิได้รับโทษก็ดี ได้รับโทษแต่ยังไม่ครบถ้วนโดยหลบหนีก็ดี ถ้ายังมิได้ตัวผู้นั้นมาเพื่อรับโทษนับแต่วันที่มีคำพิพากษาถึงที่สุด หรือนับแต่วันที่ผู้กระทำความผิดหลบหนี แล้วแต่กรณี เกินกำหนดเวลาดังต่อไปนี้ เป็นอันล่วงเลยการลงโทษ จะลงโทษผู้นั้นมิได้

Section98.When there has been issued a final judgment imposing a penalty upon anyone [and] that one has not yet undergone the penalty [or] has undergone the penalty but has escaped prior to completing it, if that one cannot be brought in person to the penalty until expiry of the following time limit reckoned from the day of issuance of the final judgment or reckoned from the day of his escape,^[69] the penalty is overdue [and] cannot be inflicted upon that one [any longer]:

(๑)ยี่สิบปี สำหรับโทษประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิต หรือจำคุกยี่สิบปี

(1)twenty years, for a penalty of death, imprisonment for life, or imprisonment for twenty years;

(๒)สิบห้าปี สำหรับโทษจำคุกกว่าเจ็ดปีแต่ยังไม่ถึงยี่สิบปี

(2)fifteen years, for a penalty of imprisonment beyond seven years but still not up to twenty years;

(๓)สิบปี สำหรับโทษจำคุกกว่าหนึ่งปีถึงเจ็ดปี

(3)ten years, for a penalty of imprisonment beyond one year up to seven years;

(๔)ห้าปี สำหรับโทษจำคุกตั้งแต่หนึ่งปีลงมา หรือโทษอย่างอื่น

(4)five years, for a penalty of imprisonment of^[67] one year or lesser or a different penalty.

มาตรา๙๙การยึดทรัพย์สินใช้ค่าปรับหรือการกักขังแทนค่าปรับ ถ้ามิได้ทำภายในกำหนดห้าปีนับแต่วันที่ได้มีคำพิพากษาถึงที่สุด จะยึดทรัพย์สินหรือกักขังไม่ได้

Section99.[As regards] the seizure of property to cover a fine or the confinement [imposed] in lieu of a fine, if it is not carried out within a limit of five years reckoned from the day the final judgment is issued, the property cannot be seized or the confinement cannot be made [any longer].

ความในวรรคแรกมิให้ใช้บังคับในกรณีการกักขังแทนค่าปรับซึ่งทำต่อเนื่องกับการลงโทษจำคุก

The text of paragraph 1 shall not apply in case of the confinement in lieu of a fine which is carried out in continuation of the infliction of imprisonment.

มาตรา๑๐๐เมื่อได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดให้กักกันผู้ใด ถ้าผู้นั้นยังมิได้รับการกักกันก็ดี ได้รับการกักกันแต่ยังไม่ครบถ้วนโดยหลบหนีก็ดี ถ้าพ้นกำหนดสามปีนับแต่วันที่พ้นโทษโดยได้รับโทษตามคำพิพากษาแล้ว โดยล่วงเลยการลงโทษ หรือนับแต่วันที่ผู้นั้นหลบหนีระหว่างเวลาที่ต้องกักกัน เป็นอันล่วงเลยการกักกัน จะกักกันผู้นั้นไม่ได้

Section100.When there has been issued a final judgment subjecting anyone to incarceration and^[70] that one has not yet undergone the incarceration [or] has undergone the incarceration but has escaped prior to completing it, the incarceration is overdue [and] that one cannot be incarcerated [any longer] upon^[70] expiry of the limit of three years reckoned from the day of [his] discharge from the penalty because [he] has already undergone the penalty according to the judgment or because the penalty has become overdue or reckoned from the day of his escape during the time of [his] incarceration.

มาตรา๑๐๑การบังคับตามคำสั่งของศาลตามความในมาตรา ๔๖ หรือการร้องขอให้ศาลสั่งให้ใช้เงินเมื่อผู้ทำทัณฑ์บนประพฤติผิดทัณฑ์บนตามความในมาตรา ๔๗ นั้น ถ้ามิได้บังคับหรือร้องขอภายในกำหนดสองปีนับแต่วันที่ศาลมีคำสั่งหรือนับแต่วันที่ผู้ทำทัณฑ์บนประพฤติผิดทัณฑ์บน จะบังคับหรือร้องขอมิได้

Section101.[As regards] the execution of the court order in accordance with the text of section 46 or the making of a request to the court for ordering a monetary payment when the person posting the bond breaches the bond in accordance with the text of section 47, if the execution or request is not made within a limit of two years reckoned from the day the court issues the order or reckoned from the day the person posting the bond breaches the bond, the execution or request cannot be made [any longer].

Notes

↑ The Thai text literally translates “a benefit which should not be obtained by [means] compatible with the law” and thus could be understood to mean that the benefit should be obtained by an unlawful means. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6) says “to procure for himself or any other person any advantage to which he is not lawfully entitled”.
↑ Literally, “which people have legitimacy to go in”.
↑ Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) defines ruean (Thai: เรือน) as “a walled and roofed structure raised on stilts, used for residence; a residence”. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6), the term “house” was used.
↑ Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) defines rong (Thai: โรง) as “a roofed structure, usually situated on the ground, used for residence, conduct of business, or storage of things, for instance”. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6), the term “shed” was used.
↑ Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) defines phae (Thai: แพ) as (1) a raft (collection of logs, etc, fastened together for floating on water) and (2) “a ruean (residence) situated on a raft. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6), the term “floating house” was used.
↑ Literally, “using force to inflict injury”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6) says “to use violence”.
↑ Literally, “by using a drug to make [someone] giddy [or] tipsy”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6) says “by administering drugs to make him intoxicated”.
↑ See the note about the term ekkasan ratchakan (Thai: เอกสารราชการ), here translated as “governmental document”, in Translation:Act Amending the Penal Code (No. 12), 2535 BE.
↑ ^9.0 ^9.1 ^9.2 ^9.3 Literally, “a provision of a subsequently provided law”.
↑ Literally, “shall be discharged from the act of being an offender”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/8) says “shall be free from being an offender”.
↑ Literally, “[related persons] shall use the law in the part which is favourable to the offender, regardless of in what way”.
↑ ^12.0 ^12.1 ^12.2 ^12.3 Literally, “when the file of the case appears to the court”.
↑ Literally, “The commission of an offence in a Thai vessel or Thai aircraft, irrespective of where[ver it] may be, shall be deemed as committing an offence in the Kingdom.”
↑ Originally, “in the event [of]”.
↑ Literally, “or commits an offence which this Code deems as having [been] committed in the Kingdom”.
↑ Literally, “the conditions to order that there be the application of such measure for safety”.
↑ ^17.0 ^17.1 The Thai text literally translates “if, later, khwam appears to [the] court [that]”. The term khwam (Thai: ความ) can mean (1) matter, affair; (2) legal matter, legal case, lawsuit. The phrase might be intended to mean “if the matter[/lawsuit?] which is later brought before the court [has it that]”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/91) merely says “if it afterwards appears to the court [that]”.
↑ Literally, “shall [be] use[d] in cases of offences…also”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/39) merely says “shall also apply to offences…”.
↑ The term kakkhang (Thai: กักขัง), here translated as “confinement”, is defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “to force to be in a limited place; to keep in a limited place”. Etymologically, kakkhang is a compound consisting of kak (“to keep, to confine, etc”) and khang (having the same meaning). Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2016) says kankakkhang (Thai: การกักขัง), the noun form of the verb kakkhang, corresponds to “confinement” or “incarceration” in English. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950b, p. 29/111), the term “arrest” was used for kakkhang.
↑ The Thai text literally translates “Anyone hit by a penalty of destroying the life shall be carried [away] to be shot up till death”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/39) says “Whoever is sentenced to death shall be shot”.
↑ Literally, “[his] person shall be kept”.
↑ Literally, “In this regard, the court may designate any particular conditions to be performed by the person sentenced to confinement, or [may designate] no [conditions], [either] is fine, as the court may finds appropriate.”
↑ ^23.0 ^23.1 The Thai text literally translates “[if] khwam appears to the court itself or appears to the court according to a statement of…that…”. The term khwam (Thai: ความ) can mean (1) matter, affair; (2) legal matter, legal case, lawsuit. The phrase might be intended to mean “[if] the matter which comes to the knowledge of the court itself or the matter[/lawsuit?] which is brought before the court by a statement of…has it that…”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/94) merely says “when it appears to the court itself or by the argument of…that…”
↑ Literally, “the court may order demanding security”.
↑ Literally, “In the event that a court is to [give a] judgment that several offenders be fined in the same offence in the same event, the court shall hand down the fine penalty by order of person individually”.
↑ Literally, “Any property [in respect of] which the law provides that anyone creating or possessing [it] constitutes an offence shall be confiscated away in whole, irrespective of whether [it] belongs to the offender and there is [any]one punished according to the judgment or not.”
↑ Originally, “these”.
↑ Literally, “for being a reward in the act of a person having committed an offence”.
↑ Originally, “but”.
↑ The term kakkan (Thai: กักกัน), here translated as “incarceration”, is defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “to prohibit from going beyond an area designated; to designate an area for [someone] to be in”. Etymologically, kakkan is a compound consisting of kak (“to keep, to confine, etc”) and kan (“to separate, to isolate, etc”). Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2016) says kankakkan (Thai: การกักกัน), the noun form of the verb kakkan, corresponds to “internment” in English. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950b, p. 29/111), the term “relegation” (perhaps from the archaic penalty of relégation in the French law) was used for kakkan. CNRTL (2012) defines the French term relégation as “a supplementary penalty imposed on recidivists, by which a convict is obliged to reside (individual relegation) or is interned (collective relegation) outside the metropolitan territory”.
↑ Literally, “not less than two times”.
↑ ^32.0 ^32.1 Originally, “time”.
↑ The Thai text literally translates “if khwam appears to a court according to a proposal of a public prosecutor [that]”. The term khwam (Thai: ความ) can mean (1) matter, affair; (2) legal matter, legal case, lawsuit. The phrase might be intended to mean “if the matter[/lawsuit?] which is brought before a court by a proposal of a public prosecutor [has it that]”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/118) merely says “when it appears to the court according to the statements of the public prosecutor [that]”.
↑ ^34.0 ^34.1 See also the note about the terms chit bokphrong, rok chit, and chit fanfuean (Thai: จิตบกพร่อง, โรคจิต, and จิตฟั่นเฟือน), here translated respectively as “mental defect”, “mental disease”, and “mental disorder”, in Translation:Act Amending the Penal Code (No. 27), 2562 BE.
↑ The term sura (Thai: สุรา), here translated as “liquor”, only refers to distilled spirits, according to Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013).
↑ Originally, “within”.
↑ ^37.0 ^37.1 ^37.2 ^37.3 See also the note about the term mattrasuan thot (Thai: มาตราส่วนโทษ), here translated as “scale of penalty”, in Translation:Act Amending the Penal Code (No. 21), 2551 BE.
↑ The Thai text here probably contains an error because it should be kamnot thot (Thai: กำหนดโทษ; “to designate the penalty”) rather than kamnot kanlong thot (Thai: กำหนดการลงโทษ; “to designate the carrying out of a penalty”). The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/91-1) says “If he does not comply with the condition imposed by the Court, the Court may issue a summons or warrant of arrest in order to caution him or to pass and inflict the punishment not yet passed on him or to have the punishment conditionally suspended inflicted on him.”
↑ ^39.0 ^39.1 ^39.2 ^39.3 ^39.4 Originally, “within the time”.
↑ The Thai text literally translates “shall [be] discharge[d] from the act of being about to incur the designation of the penalty or to incur the handing down of the penalty in that case, up to the event”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/94) says “shall be free from the sentence passed upon him or the infliction of punishment in that case, as the case may be”.
↑ The Thai text literally translates:
“A person will have to be liable in a criminal way only when [he] has committed [the act in question] with intent, except, however, [when he] has committed [it] by negligence in the event that the law provides that [he] be liable when [he] has committed [the act] by negligence or except, however, in the event that the law expressly provides that [he] be liable even [when he] has committed [the act] without intent.”
The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950b, p. 29/2) says:
“An offender shall be punished only when he has committed the offence intentionally, except in the case where the law especially provides that the offender shall be punished even when [he] committed [the offence] by negligence, or in the case otherwise provided by law”.
↑ The Thai text literally translates:
“To commit [an act] with intent is to commit [an act] whilst being aware of the act that [one is] committing and, at the same time, the committing person desires the outcome, or does foresee the outcome, of that act.”
The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950b, p. 29/2) says:
“A person is said to do an act intentionally if such person desired the doing of that act and desired or could foresee the effect of such doing”.
↑ The Thai text literally translates:
“To commit [an offence] by negligence is to commit an offence [in an manner] which is not with intent, but to commit [the offence] without care which a person in such a state must have according to [his] nature and circumstances and the person committing [the offence] might have been able to use such care but did not use [it] sufficiently.”
The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950b, pp. 29/2 – 29/5) says:
“A person is said to do an act by negligence if such person does the act unintentionally, but does so without [exercising] such care as might be expected from its nature and circumstances and he could have exercised such care but did not do so sufficiently.”
↑ Literally, “in the event that a law provides specifically that, [for] that act, the committing person will need to receive the penalty, even [when] committing [it] by negligence”.
↑ Literally, “except, however, [when] such intoxication would have occurred without the consumer’s knowledge that that thing would cause [him] to be intoxicated or [when the consumer] has consumed [it] because [his] mind has been forced to consume [it]”.
↑ “Which cannot be avoided or resisted” may modify only “power” or both “direction” and “power”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/34) says “(1) when he acts on account of the influence of a force which he is under and which is unable to avoid or resist”.
↑ The Thai text literally translates “if such commission is not an act beyond the appropriateness of [its] cause”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/34) says “provided that no more is done than is reasonably required under the circumstances”.
↑ The Thai text literally translates “if [it] has been committed [in a manner that] fits the appropriateness of [its] cause”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/34) says “provided that no more is done than is reasonably required under the circumstances”.
↑ The Thai text says mai mi khwamphit (Thai: ไม่มีความผิด), which literally translates “has no guilt”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/34) says “shall not be punished”.
↑ The Thai text literally translates “if the committing person has committed [the act] more than the appropriateness of [its] cause[,] or more than the event of the necessity[,] or more than the event of the need to commit [the act] in order to protect [something]”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/35) merely says “whenever…the act committed is in excess of what is reasonably required or permitted by law”.
↑ See also the note about the term tokchai (Thai: ตกใจ), here translated as “startle”, in Translation:Penal Code of Thailand/Division 3.
↑ Literally, “if [it] is the commission which a husband commits to the wife or a wife commits to the husband”.
↑ Literally, “or older or younger siblings sharing the same father and mother [and] committing [the offence] against each other”.
↑ The Thai text literally translates “[if] khwam appears to the court because the court knows [about it] itself or [appears to the court] according to a motion of an interest person…[that]”. The term khwam (Thai: ความ) can mean (1) matter, affair; (2) legal matter, legal case, lawsuit. The phrase might be intended to mean “[if] the matter[/lawsuit?] which is brought to the knowledge of the court, whether by the court itself or by a motion of an interest person…, [has it that]”.
↑
The compound chotkhlao (Thai: โฉดเขลา), here translated as “stupid”, consists of the following terms:
1. Chot, defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “stupid or naive”. In actual usage, it can also mean “evil” or “wicked”, as in the phrase chai chot ying chua (Thai: ชายโฉดหญิงชั่ว; “wicked man, evil woman”) or chai chot (Thai: ใจโฉด; “evil mind”). Etymologically, it is from Old Khmer chota (“simple-minded”).
2. Khlao, defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “slow-witted, uninformed, inexperienced, dull, unintelligent”. Etymologically, it is from Old Khmer khlova (meaning the same).
In modern usage, these terms are derogatory and offensive. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/38), the phrase “defect of mind” was used.
↑ See also the note about the term baopanya (Thai: เบาปัญญา), literally translating “light wisdom”, here translated as “naive”, in Translation:Penal Code of Thailand/Division 2/Title 12.
↑ The phrase mi khun khwamdi ma tae kon (Thai: มีคุณความดีมาแต่ก่อน) consists of mi (“to have”), khun (“worth, excellence”), khwamdi (“goodness, virtue”), ma (a preposition indicating motion towards the speaker’s direction or that continues to a certain point of time), tae (“from, since”), and kon (“before, prior; earlier; past”). In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/38), the phrase “previous good conduct” was used.
↑ Lu kae thot (Thai: ลุแก่โทษ), here translated as “to admit the guilt”, is defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “to confess [one’s] guilt and allow [oneself] to be punished [by someone] as [the latter] may find appropriate”. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/38), the phrase “his voluntary surrender before the discovery of the offence” was used.
↑ The Thai text does not say what penalty it is referring to. No correction is found for this part.

↑ The Thai text literally translates:

“If there is a personal cause [for] which [there] should [be] the exemption of a penalty, the commutation of a penalty, or the aggravation of a penalty for any offender, applying that cause to [the] other offenders in the commission of that offence also is not allowed. But if the cause [for] which [there] should [be] the exemption of a penalty, the commutation of a penalty, or the aggravation of a penalty is a cause in the characteristics of the case, then [the cause] shall be applied to the offenders in the commission of that offence, all together.”

The Penal Code drafting archives contain several drafts for this section (Office of the Juridical Council, 1950b, pp. 29/21 – 29/22):

Draft	Original	Translation
1	Section 70.- The circumstances relating to the person of any offender, which exclude, lessen or aggravate the punishment shall apply only to the offenders concerned with such circumstances. The circumstances which relate to the nature of the offence shall apply to every person participating in the offence, whether he be principal or accessory.
2	มาตรา ๗๐ ความสัมพันธ์ คุณสมบัติ และพฤติการณ์ฉะเพาะตัวผู้กระทำความผิดคนใด ย่อมเป็นเหตุให้ยกเว้นโทษ ลดโทษ หรือเพิ่มโทษฉะเพาะตัวแก่ผู้กระทำความผิดคนนั้น พฤติการณ์อันเกี่ยวกับลักษณะของความผิดอันเป็นเหตุให้ยกเว้นโทษ ลดโทษ หรือเพิ่มเติม ให้มีผลแก่ผู้มีส่วนในความผิดนั้นทุกคน จะเป็นตัวการหรือผู้สนับสนุนก็ตาม	Section 70. The relationships, attributes, and circumstances personal to any offender do ground the exemption of a penalty, commutation of a penalty, or aggravation of a penalty for that offender personally. The circumstances which relate to the characteristics of an offence [and] which ground the exemption of a penalty, commutation of a penalty, or aggravation of a penalty, shall take effect for all those who have played a part in such offence, irrespective of whether they be principals or aiders.
3	มาตรา ๗๐ ผู้กระทำความผิดคนใดมีความสัมพันธ์ คุณสมบัติ หรือพฤติการณ์อันมีลักษณะฉะเพาะตัว ย่อมเป็นเหตุให้ยกเว้นโทษ ลดโทษ หรือเพิ่มโทษฉะเพาะตัวผู้กระทำความผิดคนนั้น	Section 70. [When] any offender has relationships, attributes, or circumstances with personal characteristics, [this] does ground the exemption of a penalty, commutation of a penalty, or aggravation of a penalty for that offender personally.

↑ Literally, “When any act which is one act is an offence against several legal provisions, the legal provision which has the heaviest penalty shall be used to hand down a penalty to the offender.” Compare section 52 of the German Criminal Code, which says: “Section 52 Several offences committed by one act (1) If the same act violates more than one criminal statute or the same criminal statute more than once, only one penalty is imposed. (2) If more than one criminal statute has been violated, the penalty is determined according to the statute which provides for the most severe penalty…” (Bohlander & Reusch, n.d.).
↑ ^62.0 ^62.1 The Thai text literally translates “then [the court] shall aggravate the penalty which is to be handed down to that one, one…of the penalty which the court designates for the offence on the subsequent occasion”. The English draft of the Penal Code says “the Court shall have the punishment to be inflicted for the subsequent offence, if it be imprisonment, increased by one…” (Office of the Juridical Council, 1950b, p. 29/23).
↑ Literally, “and if [he] has committed any kind of the offences as set out in the following subsections again in the same subsection again”.
↑ Literally, “if the first offence is an offence [for] which the court gave a judgment imposing a penalty of imprisonment not less than six months, if the court is going to give a judgment imposing a penalty as serious as imprisonment on the subsequent occasion”.
↑ See also the note about the term sap (Thai: ทรัพย์), here translated as capitalised “Thing”, in Translation:Penal Code of Thailand/Division 3.
↑ Literally, “and the person of the offender is gotten into”.
↑ ^67.0 ^67.1 Originally, “as from”.
↑ Literally, “in instituting for incarceration”.
↑ Literally, “if still not able to get the person of that one for undergoing the penalty reckoned from the day that there was issued the final judgment or reckoned from the day that the one committing the offence escaped”.
↑ ^70.0 ^70.1 Originally, “if”.

References

Bohlander, M., & Reusch, U. (Trans.). (n.d.). Strafgesetzbuch [Criminal Code]. https://www.gesetze-im-internet.de/englisch_stgb/englisch_stgb.html
CNRTL. (2012). Relégation. Ortolang. https://www.cnrtl.fr/definition/relégation (In French).
Office of the Juridical Council. (1950a). Archives Concerning the Revised Penal Code: Tome XXIV [Microfilm]. The Archives of the History of Thai Codification (OCLC No. 1281340344 / Digital TU No. 163603), Thammasat University, Bangkok.
Office of the Juridical Council. (1950b). Archives Concerning the Revised Penal Code: Tome XXV [Microfilm]. The Archives of the History of Thai Codification (OCLC No. 1228261634 / Digital TU No. 163604), Thammasat University, Bangkok.
Office of the Juridical Council. (n.d.). Draft Revised Penal Code Vol XII [Microfilm]. The Archives of the History of Thai Codification (OCLC No. 1281340174 / Digital TU No. 163590), Thammasat University, Bangkok.
Samnak-ngan Ratchabandittayasapha [Office of the Royal Society]. (2013). Photchananukrom Chabap Ratchabandittayasathan Phoso Song Phan Ha Roi Hasip Si [Royal Institute Dictionary, 2554 BE]. https://dictionary.orst.go.th/ (In Thai).
Samnak-ngan Ratchabandittayasapha [Office of the Royal Society]. (2016). Sap Banyat Samnak-ngan Ratchabandittayasapha [Word Coinage by the Office of the Royal Society]. https://coined-word.orst.go.th/ (In Thai).

[1] The Thai text literally translates “a benefit which should not be obtained by [means] compatible with the law” and thus could be understood to mean that the benefit should be obtained by an unlawful means. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6) says “to procure for himself or any other person any advantage to which he is not lawfully entitled”.

[2] Literally, “which people have legitimacy to go in”.

[3] Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) defines ruean (Thai: เรือน) as “a walled and roofed structure raised on stilts, used for residence; a residence”. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6), the term “house” was used.

[4] Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) defines rong (Thai: โรง) as “a roofed structure, usually situated on the ground, used for residence, conduct of business, or storage of things, for instance”. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6), the term “shed” was used.

[5] Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) defines phae (Thai: แพ) as (1) a raft (collection of logs, etc, fastened together for floating on water) and (2) “a ruean (residence) situated on a raft. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6), the term “floating house” was used.

[6] Literally, “using force to inflict injury”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6) says “to use violence”.

[7] Literally, “by using a drug to make [someone] giddy [or] tipsy”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/6) says “by administering drugs to make him intoxicated”.

[8] See the note about the term ekkasan ratchakan (Thai: เอกสารราชการ), here translated as “governmental document”, in Translation:Act Amending the Penal Code (No. 12), 2535 BE.

[1g-9] 9.0 ^9.1 ^9.2 ^9.3 Literally, “a provision of a subsequently provided law”.

[10] Literally, “shall be discharged from the act of being an offender”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/8) says “shall be free from being an offender”.

[11] Literally, “[related persons] shall use the law in the part which is favourable to the offender, regardless of in what way”.

[1f-12] 12.0 ^12.1 ^12.2 ^12.3 Literally, “when the file of the case appears to the court”.

[13] Literally, “The commission of an offence in a Thai vessel or Thai aircraft, irrespective of where[ver it] may be, shall be deemed as committing an offence in the Kingdom.”

[14] Originally, “in the event [of]”.

[15] Literally, “or commits an offence which this Code deems as having [been] committed in the Kingdom”.

[16] Literally, “the conditions to order that there be the application of such measure for safety”.

[1n-17] 17.0 ^17.1 The Thai text literally translates “if, later, khwam appears to [the] court [that]”. The term khwam (Thai: ความ) can mean (1) matter, affair; (2) legal matter, legal case, lawsuit. The phrase might be intended to mean “if the matter[/lawsuit?] which is later brought before the court [has it that]”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/91) merely says “if it afterwards appears to the court [that]”.

[18] Literally, “shall [be] use[d] in cases of offences…also”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/39) merely says “shall also apply to offences…”.

[19] The term kakkhang (Thai: กักขัง), here translated as “confinement”, is defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “to force to be in a limited place; to keep in a limited place”. Etymologically, kakkhang is a compound consisting of kak (“to keep, to confine, etc”) and khang (having the same meaning). Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2016) says kankakkhang (Thai: การกักขัง), the noun form of the verb kakkhang, corresponds to “confinement” or “incarceration” in English. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950b, p. 29/111), the term “arrest” was used for kakkhang.

[20] The Thai text literally translates “Anyone hit by a penalty of destroying the life shall be carried [away] to be shot up till death”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/39) says “Whoever is sentenced to death shall be shot”.

[21] Literally, “[his] person shall be kept”.

[22] Literally, “In this regard, the court may designate any particular conditions to be performed by the person sentenced to confinement, or [may designate] no [conditions], [either] is fine, as the court may finds appropriate.”

[1o-23] 23.0 ^23.1 The Thai text literally translates “[if] khwam appears to the court itself or appears to the court according to a statement of…that…”. The term khwam (Thai: ความ) can mean (1) matter, affair; (2) legal matter, legal case, lawsuit. The phrase might be intended to mean “[if] the matter which comes to the knowledge of the court itself or the matter[/lawsuit?] which is brought before the court by a statement of…has it that…”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/94) merely says “when it appears to the court itself or by the argument of…that…”

[24] Literally, “the court may order demanding security”.

[25] Literally, “In the event that a court is to [give a] judgment that several offenders be fined in the same offence in the same event, the court shall hand down the fine penalty by order of person individually”.

[26] Literally, “Any property [in respect of] which the law provides that anyone creating or possessing [it] constitutes an offence shall be confiscated away in whole, irrespective of whether [it] belongs to the offender and there is [any]one punished according to the judgment or not.”

[27] Originally, “these”.

[28] Literally, “for being a reward in the act of a person having committed an offence”.

[29] Originally, “but”.

[30] The term kakkan (Thai: กักกัน), here translated as “incarceration”, is defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “to prohibit from going beyond an area designated; to designate an area for [someone] to be in”. Etymologically, kakkan is a compound consisting of kak (“to keep, to confine, etc”) and kan (“to separate, to isolate, etc”). Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2016) says kankakkan (Thai: การกักกัน), the noun form of the verb kakkan, corresponds to “internment” in English. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950b, p. 29/111), the term “relegation” (perhaps from the archaic penalty of relégation in the French law) was used for kakkan. CNRTL (2012) defines the French term relégation as “a supplementary penalty imposed on recidivists, by which a convict is obliged to reside (individual relegation) or is interned (collective relegation) outside the metropolitan territory”.

[31] Literally, “not less than two times”.

[1j-32] 32.0 ^32.1 Originally, “time”.

[33] The Thai text literally translates “if khwam appears to a court according to a proposal of a public prosecutor [that]”. The term khwam (Thai: ความ) can mean (1) matter, affair; (2) legal matter, legal case, lawsuit. The phrase might be intended to mean “if the matter[/lawsuit?] which is brought before a court by a proposal of a public prosecutor [has it that]”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/118) merely says “when it appears to the court according to the statements of the public prosecutor [that]”.

[1m-34] 34.0 ^34.1 See also the note about the terms chit bokphrong, rok chit, and chit fanfuean (Thai: จิตบกพร่อง, โรคจิต, and จิตฟั่นเฟือน), here translated respectively as “mental defect”, “mental disease”, and “mental disorder”, in Translation:Act Amending the Penal Code (No. 27), 2562 BE.

[35] The term sura (Thai: สุรา), here translated as “liquor”, only refers to distilled spirits, according to Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013).

[1l-36] Originally, “within”.

[1k-37] 37.0 ^37.1 ^37.2 ^37.3 See also the note about the term mattrasuan thot (Thai: มาตราส่วนโทษ), here translated as “scale of penalty”, in Translation:Act Amending the Penal Code (No. 21), 2551 BE.

[38] The Thai text here probably contains an error because it should be kamnot thot (Thai: กำหนดโทษ; “to designate the penalty”) rather than kamnot kanlong thot (Thai: กำหนดการลงโทษ; “to designate the carrying out of a penalty”). The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/91-1) says “If he does not comply with the condition imposed by the Court, the Court may issue a summons or warrant of arrest in order to caution him or to pass and inflict the punishment not yet passed on him or to have the punishment conditionally suspended inflicted on him.”

[1q-39] 39.0 ^39.1 ^39.2 ^39.3 ^39.4 Originally, “within the time”.

[40] The Thai text literally translates “shall [be] discharge[d] from the act of being about to incur the designation of the penalty or to incur the handing down of the penalty in that case, up to the event”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950a, p. 28/94) says “shall be free from the sentence passed upon him or the infliction of punishment in that case, as the case may be”.

[41] The Thai text literally translates:
“A person will have to be liable in a criminal way only when [he] has committed [the act in question] with intent, except, however, [when he] has committed [it] by negligence in the event that the law provides that [he] be liable when [he] has committed [the act] by negligence or except, however, in the event that the law expressly provides that [he] be liable even [when he] has committed [the act] without intent.”
The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950b, p. 29/2) says:
“An offender shall be punished only when he has committed the offence intentionally, except in the case where the law especially provides that the offender shall be punished even when [he] committed [the offence] by negligence, or in the case otherwise provided by law”.

[42] The Thai text literally translates:
“To commit [an act] with intent is to commit [an act] whilst being aware of the act that [one is] committing and, at the same time, the committing person desires the outcome, or does foresee the outcome, of that act.”
The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950b, p. 29/2) says:
“A person is said to do an act intentionally if such person desired the doing of that act and desired or could foresee the effect of such doing”.

[43] The Thai text literally translates:
“To commit [an offence] by negligence is to commit an offence [in an manner] which is not with intent, but to commit [the offence] without care which a person in such a state must have according to [his] nature and circumstances and the person committing [the offence] might have been able to use such care but did not use [it] sufficiently.”
The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, 1950b, pp. 29/2 – 29/5) says:
“A person is said to do an act by negligence if such person does the act unintentionally, but does so without [exercising] such care as might be expected from its nature and circumstances and he could have exercised such care but did not do so sufficiently.”

[44] Literally, “in the event that a law provides specifically that, [for] that act, the committing person will need to receive the penalty, even [when] committing [it] by negligence”.

[45] Literally, “except, however, [when] such intoxication would have occurred without the consumer’s knowledge that that thing would cause [him] to be intoxicated or [when the consumer] has consumed [it] because [his] mind has been forced to consume [it]”.

[46] “Which cannot be avoided or resisted” may modify only “power” or both “direction” and “power”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/34) says “(1) when he acts on account of the influence of a force which he is under and which is unable to avoid or resist”.

[47] The Thai text literally translates “if such commission is not an act beyond the appropriateness of [its] cause”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/34) says “provided that no more is done than is reasonably required under the circumstances”.

[48] The Thai text literally translates “if [it] has been committed [in a manner that] fits the appropriateness of [its] cause”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/34) says “provided that no more is done than is reasonably required under the circumstances”.

[49] The Thai text says mai mi khwamphit (Thai: ไม่มีความผิด), which literally translates “has no guilt”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/34) says “shall not be punished”.

[50] The Thai text literally translates “if the committing person has committed [the act] more than the appropriateness of [its] cause[,] or more than the event of the necessity[,] or more than the event of the need to commit [the act] in order to protect [something]”. The English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/35) merely says “whenever…the act committed is in excess of what is reasonably required or permitted by law”.

[51] See also the note about the term tokchai (Thai: ตกใจ), here translated as “startle”, in Translation:Penal Code of Thailand/Division 3.

[52] Literally, “if [it] is the commission which a husband commits to the wife or a wife commits to the husband”.

[53] Literally, “or older or younger siblings sharing the same father and mother [and] committing [the offence] against each other”.

[54] The Thai text literally translates “[if] khwam appears to the court because the court knows [about it] itself or [appears to the court] according to a motion of an interest person…[that]”. The term khwam (Thai: ความ) can mean (1) matter, affair; (2) legal matter, legal case, lawsuit. The phrase might be intended to mean “[if] the matter[/lawsuit?] which is brought to the knowledge of the court, whether by the court itself or by a motion of an interest person…, [has it that]”.

[55] The compound chotkhlao (Thai: โฉดเขลา), here translated as “stupid”, consists of the following terms:
Chot, defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “stupid or naive”. In actual usage, it can also mean “evil” or “wicked”, as in the phrase chai chot ying chua (Thai: ชายโฉดหญิงชั่ว; “wicked man, evil woman”) or chai chot (Thai: ใจโฉด; “evil mind”). Etymologically, it is from Old Khmer chota (“simple-minded”).

Khlao, defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “slow-witted, uninformed, inexperienced, dull, unintelligent”. Etymologically, it is from Old Khmer khlova (meaning the same).
In modern usage, these terms are derogatory and offensive. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/38), the phrase “defect of mind” was used.

[56] Chot, defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “stupid or naive”. In actual usage, it can also mean “evil” or “wicked”, as in the phrase chai chot ying chua (Thai: ชายโฉดหญิงชั่ว; “wicked man, evil woman”) or chai chot (Thai: ใจโฉด; “evil mind”). Etymologically, it is from Old Khmer chota (“simple-minded”).

[57] Khlao, defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “slow-witted, uninformed, inexperienced, dull, unintelligent”. Etymologically, it is from Old Khmer khlova (meaning the same).

[56] See also the note about the term baopanya (Thai: เบาปัญญา), literally translating “light wisdom”, here translated as “naive”, in Translation:Penal Code of Thailand/Division 2/Title 12.

[57] The phrase mi khun khwamdi ma tae kon (Thai: มีคุณความดีมาแต่ก่อน) consists of mi (“to have”), khun (“worth, excellence”), khwamdi (“goodness, virtue”), ma (a preposition indicating motion towards the speaker’s direction or that continues to a certain point of time), tae (“from, since”), and kon (“before, prior; earlier; past”). In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/38), the phrase “previous good conduct” was used.

[58] Lu kae thot (Thai: ลุแก่โทษ), here translated as “to admit the guilt”, is defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “to confess [one’s] guilt and allow [oneself] to be punished [by someone] as [the latter] may find appropriate”. In the English draft of the Penal Code (Office of the Juridical Council, n.d., p. 16/38), the phrase “his voluntary surrender before the discovery of the offence” was used.

[59] The Thai text does not say what penalty it is referring to. No correction is found for this part.

[60] The Thai text literally translates:
“If there is a personal cause [for] which [there] should [be] the exemption of a penalty, the commutation of a penalty, or the aggravation of a penalty for any offender, applying that cause to [the] other offenders in the commission of that offence also is not allowed. But if the cause [for] which [there] should [be] the exemption of a penalty, the commutation of a penalty, or the aggravation of a penalty is a cause in the characteristics of the case, then [the cause] shall be applied to the offenders in the commission of that offence, all together.”
The Penal Code drafting archives contain several drafts for this section (Office of the Juridical Council, 1950b, pp. 29/21 – 29/22):

Draft Original Translation

1 Section 70.- The circumstances relating to the person of any offender, which exclude, lessen or aggravate the punishment shall apply only to the offenders concerned with such circumstances. The circumstances which relate to the nature of the offence shall apply to every person participating in the offence, whether he be principal or accessory.

2 มาตรา ๗๐ ความสัมพันธ์ คุณสมบัติ และพฤติการณ์ฉะเพาะตัวผู้กระทำความผิดคนใด ย่อมเป็นเหตุให้ยกเว้นโทษ ลดโทษ หรือเพิ่มโทษฉะเพาะตัวแก่ผู้กระทำความผิดคนนั้น พฤติการณ์อันเกี่ยวกับลักษณะของความผิดอันเป็นเหตุให้ยกเว้นโทษ ลดโทษ หรือเพิ่มเติม ให้มีผลแก่ผู้มีส่วนในความผิดนั้นทุกคน จะเป็นตัวการหรือผู้สนับสนุนก็ตาม Section 70. The relationships, attributes, and circumstances personal to any offender do ground the exemption of a penalty, commutation of a penalty, or aggravation of a penalty for that offender personally. The circumstances which relate to the characteristics of an offence [and] which ground the exemption of a penalty, commutation of a penalty, or aggravation of a penalty, shall take effect for all those who have played a part in such offence, irrespective of whether they be principals or aiders.

3 มาตรา ๗๐ ผู้กระทำความผิดคนใดมีความสัมพันธ์ คุณสมบัติ หรือพฤติการณ์อันมีลักษณะฉะเพาะตัว ย่อมเป็นเหตุให้ยกเว้นโทษ ลดโทษ หรือเพิ่มโทษฉะเพาะตัวผู้กระทำความผิดคนนั้น Section 70. [When] any offender has relationships, attributes, or circumstances with personal characteristics, [this] does ground the exemption of a penalty, commutation of a penalty, or aggravation of a penalty for that offender personally.

[61] Literally, “When any act which is one act is an offence against several legal provisions, the legal provision which has the heaviest penalty shall be used to hand down a penalty to the offender.” Compare section 52 of the German Criminal Code, which says: “Section 52 Several offences committed by one act (1) If the same act violates more than one criminal statute or the same criminal statute more than once, only one penalty is imposed. (2) If more than one criminal statute has been violated, the penalty is determined according to the statute which provides for the most severe penalty…” (Bohlander & Reusch, n.d.).

[1c-62] 62.0 ^62.1 The Thai text literally translates “then [the court] shall aggravate the penalty which is to be handed down to that one, one…of the penalty which the court designates for the offence on the subsequent occasion”. The English draft of the Penal Code says “the Court shall have the punishment to be inflicted for the subsequent offence, if it be imprisonment, increased by one…” (Office of the Juridical Council, 1950b, p. 29/23).

[63] Literally, “and if [he] has committed any kind of the offences as set out in the following subsections again in the same subsection again”.

[64] Literally, “if the first offence is an offence [for] which the court gave a judgment imposing a penalty of imprisonment not less than six months, if the court is going to give a judgment imposing a penalty as serious as imprisonment on the subsequent occasion”.

[65] See also the note about the term sap (Thai: ทรัพย์), here translated as capitalised “Thing”, in Translation:Penal Code of Thailand/Division 3.

[66] Literally, “and the person of the offender is gotten into”.

[1a-67] 67.0 ^67.1 Originally, “as from”.

[68] Literally, “in instituting for incarceration”.

[69] Literally, “if still not able to get the person of that one for undergoing the penalty reckoned from the day that there was issued the final judgment or reckoned from the day that the one committing the offence escaped”.

[1b-70] 70.0 ^70.1 Originally, “if”.

[73] Chot, defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “stupid or naive”. In actual usage, it can also mean “evil” or “wicked”, as in the phrase chai chot ying chua (Thai: ชายโฉดหญิงชั่ว; “wicked man, evil woman”) or chai chot (Thai: ใจโฉด; “evil mind”). Etymologically, it is from Old Khmer chota (“simple-minded”).

[74] Khlao, defined by Samnak-ngan Ratchabandittayasapha (2013) as “slow-witted, uninformed, inexperienced, dull, unintelligent”. Etymologically, it is from Old Khmer khlova (meaning the same).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[54]

[55]

[56]

[57]

[58]

[59]

[60]

[61]

[62]

[63]

[64]

[65]

[66]

[67]

[68]

[69]

[70]