majoris auctoritatis Galliarum principes ac clericos inolevit, quod maxima patentum pars illuc sepulturam habent, et quidam in plaustris, alii in curribus, nonnulli in equis, plurimi per dependulum fluentis Rhodani ad cœmeterium Campi Elisii deferebantur. Est ergo omni admiratione dignissimum, quod nullus in thecis positus mortuus ultimos civitatis Arelatensis terminos, quos Rochetam nominant, quantalibet vi ventorum aut tempestate compulsus præterit, sed infra semper subsistens in aqua rotatur, donec applicet, aut ad ripam fluminis ductus cœmeterio sacro inferatur. Mirandis magis miranda succedunt, quæ oculis conspeximus sub innumera utriusque sexus hominum multitudine. Solent, ergo præmisimus, mortui in doliis bituminatis ac in thecis corpora mortuorum a longinquis regionibus fluminis Rhodani dimitti cum pecunia sigillata, quæ cœmeterio tam sacro, nomine eleemosynæ, confertur. Uno aliquo die, nondum decennio delapso, dolium cum mortuo suo descendit inter illud angustum, quod ex alternis ripis castrum Tarasconense et castrum Belliquadri prospectant. Exilientes adolescentes Belliquadri dolium ad terram trahunt, et relicto mortuo pecuniam reconditam rapiunt. Depulsum dolium inter impetuosi amnis fluctus subsistit, et nec vi fluminis præcipitis nec juvenum impulsibus potuit descendere, verum rotans et in se revolvens, eosdem circinabat fluminis fluctus. … Tandem, restituto censu, confestim mortuus sine omni impellentis adjutorio viam aggreditur, et infra modicam horam apud civitatem Arelatensem applicans, sepulturæ honorifice traditur.
