Hæc de hujus doctrinæ fontibus indigitasse, non abs re fore judicatum est, ne, lectoribus inexercitatis, auctoris nimia brevitas impedimento esset.
Propositio.
Quadrare curvam, cujus abscissa est z & ordinata , ubi η designat numerum quemlibet; r & n numeros quoslibet integros & primos inter se, & denominator non potest resolvi in duos factores binomios.
In circumferentia circuli (Tab. 2. Fig. 1.) centro quovis
O intervallo O R = a descripta applicetur chorda
R T = b, cui parallelus ducatur radius O P, ita quidem
ut arcus P R sit quadrante major si habeatur + b, minor
vero si habeatur − b. Incipiendo in puncto R, sumantur
ordine tot arcus , &c.
arcui P R æquales, quot unitates continet fractio , &
a punctis &c. ducantur totidem rectæ
, &c. radio O P parallelæ
& rectæ O R occurrentes in punctis, , &c.
Deinde dividatur arcus P R in tot partes æquales quot
sunt unitates in numero n, quarem illa quæ puncto Pad-