Page:Phormio (Morgan 1894).djvu/32

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page does not need to be proofread.

/ o^

8 TERENTI PHORMIO.

In ipsa inesset forina, haec formam extinguerent. Ille qui illam amabat fidicinam, tantum modo 110 'Satis' inquit ' scitast ' ; noster uero . . Da. lam Go

scio : Amare coepit. Ge. Scin quam? quo euadat

uide. j

Postridie ad anum recta pergit : obsecrat, Vt sibi eius faciat copiam. illa enim se negat Neque eum aequom ait facere : illam ciuem esse Atticam, 115 Bonam bonis prognatam : si uxorem uelit, 65

Lege id licere facere ; sin aliter, negat. Nostcr quid ageret ncscire : et illam diicere Cupiebat et metuebat absentem patrem. Da. Non, si redisset, ei pater ueniam daret? 120 Ge. Ille indotatam uirginem atque ignobilem 70

Darct illi? numquam faceret. Da. Quid fit de- nique? Ge. Quid fiat? est parasitus quidam Phormio,

Homo confidens: qui lUum di omnes perduint ! Da. Quid is fecit? Ge. Hoc consiHum quod dicam dedit: 125 * Lex est ut orbae, qui sint genere proxumi, 75

Eis nubant, ct illos ducere eadem haec lex

iubet. Ego te cognatum dicam et tibi scribam dicam; Paternum amicum me adsimulabo uirginis : Ad iiidices ueniemus : qui fuerit pater, 1.'50 Quae mater, qui cognata tibi sit, omnia haec 80

Confingam : quod erit mihi bonum atque com-

modum, Quoni Ui horum nil refelles, uincam sciHcet. Pater aderit : mihi paritae Htes : quid mea? Illa quidem nostra erft.' Da. locularem auda- ciam.