Page:Phormio (Morgan 1894).djvu/34

From Wikisource
Jump to navigation Jump to search
This page does not need to be proofread.

10 TERENTI PHORMIO.

135 Ge. Persuasumst homini: factumst: uentumst: uinci- 85 mur : Duxit. Da. Quid narras? Ge. Hoc quod audis.

Da. 6 Geta, Quid te futurumst? Ge. Nescio hercle; unum hoc

scio, Quod fors feret, feremus aequo animo. Da.

Placet: Em, istuc uirist officium. Ge. In me omnis spes mihist. 140 Da. Laudo. Ge. Ad precatorem adeam credo, qui 90 mihi Sic oret: * nunc amitte quaeso hunc ; ceterum Posthac si quicquam, nil precor.' tantum modo Non addit : ' ubi ego hinc abiero, uel occidito.' Da. Quid pacdagogus ille, qui citharistriam? 145 Quid rei gerit? Ge. Sic, tenuiter. Da. Non miil- 95

tum habet Quod det fortasse .-• Ge. fmmo nil nisi spem meram. Da. Pater eius rediit an non? Ge. Non dum. Da. Quid? senem Quoad expectatis uostrum? Ge. Non certiim

scio, Sed epistulam ab eo adlatam esse audiui modo 150 Et ad portitores csse delatam : hanc pctam. 100

Da. Num quid, Geta, aliud me uis? Ge. Vt bene sit tibi. Pucr, hcus. nemon hoc prodit? cape, da hoc Dorcio.