.^r N TERENTI PHORMIO.
Ph. A^que Antipho alia quom occupatus esset sollicitu- dine, Tum hoc esse mi obiectum malum ! An. Ouid istuc est autem, Phaedria? Ph. 6 fortunatissume Antipho. An. Egone? Ph. Ouoi quod amas domist, 505 Neque cum huius modi umquam usus uenit ut
conflictares malo. An. Mihin domist? immo, id quod aiunt, aiiribus teneo lupum: [Nam neque quo pacto a me amittam neque uti retineam scio.] Do. tpsum istuc mi in hoc est. An. Heia, ne parum leno sies. Num quid hic confecit? Ph. Hicine? quod homo inhumanissumus : 510 Pamphilam meam uendidit. An. Quid? uendidit?
Ge. Ain? u6ndidit? Ph. Vendidit. Do. Ouam indignum facinus, ancillam
aere emptam meo ! Ph. Nequeo exorare ut mc maneat et cum illo ut mutet fidem Triduom hoc, dum id quod est promissum ab amicis
argentum aufero. Si non tum dedero, unam praeterea horam ne opper- tiis sies. 515 Do. 6btunde.y? An. Haud longumst id quod orat:
exor6t sine. fdem hic tibi, quod boni promeritus fiieris, condu- pHcauerit. DO. Verba istaec sunt. An. Pamphilamne hac urbe priuari sines? Tum praeterea horunc amorem distrahi poterin pati? Do. Neque ego neque tu. Ge. Di tibi omnes id quod es dignus duint !
-5
