58
TERENTI PHORMIO.
Ge. Tun dixeras huic? facinus indignum, Chremes,
Sic circumiri ! Ch. Id cum hoc agebam commodum. G15 Ge. Nam hercle ego quoque id quidem agitans mecum lo sedulo Inueni, opinor, remedium huic rei. Ch. Quid, Geta? De. Ouod remedium ? Ge. Vt abii abs te, fit forte obuiam Mihi Phormio. Ch. Qui Phormio? De. Is qui istanc. Ch. Scio. Ge. Visumst mi, ut eius temptarem sententiam. 620 Prendo hominem solum : ' quor non' inquam, 15
' Phormio, Vid^s, inter nos sic haec potius ciim bona Vt componamus gratia quam cum mala? Erus h^berahs est et fugitans h'tium ; Nam ceteri quidem hdrcle amici omnes modo C)25 Vno ore auctores fuere, ut praccipitem hanc 20
daret.' An. Quid hic coeptat aut quo euadct hodic? Ge. 'An legibus Daturum poenas dices, si illam eiecerit? lam id exploratumst : heia, sudabis satis, Si cum illo inceptas homine : ea eloquentiast. 630 Verum pono esse uictum eum; at tandem tamen 25
Non Ciipitis ei rcs agitur, sed pecuniae.' Postquam hominem his uerbis sentio moUirier,
- Soh' sumus nunc hic ' inquam : ' eho, dic quid
uis dari Tibi in manum, ut erus his desistat h'tibus, 635 Haec hinc facessat, tu molcstus ne sies? ' 30
An. Satin ilh di sunt propitii? Ge. * Nam sat scio, Si tu ahquam partem aequi bonique dixcris, Vt est ille bonus uir, tria non commutabitis Verba hodic intcr uos.' De. Qufs tc istacc iussit loqui?
