29
Kaj pri viv-o detru-it-a.
Shi rakont-as kompat-ant-e,–
Mi-a vund-o re-frap-it-a
Mi-n dolor-as re-sang-ant-e.
***
“Chu vi dorm-as? Ho, sinjor-o,
Kial tia sen-mov-ec-o?
Ha, kred-ebl-e re-memor-o
El la kar-a infan-ec-o?"
Kio-n dir-i? Ne plor-ant-a
Pov-is est-i parol-ad-o
Kun fraŭl-in-o ripoz-ant-a
Post somer-a promen-ad-o!
***
Mi-a pens-o kaj turment-o,
Kaj dolor-o-j kaj esper-o-j!
Kiom de mi en silent-o
Al vi ir-is jam ofer-o-j!
Kio-n hav-is mi plej kar-a-n–
La jun-ec-o-n–mi plor-ant-a
Met-is mem sur la altar-o-n
De la dev-o ordon-ant-a!
***
Fajr-o-n sent-as mi intern-e,
Viv-i ankaŭ mi dezir-as,–
Io pel-as mi-n etern-e,
Se mi al gaj-ul-o-j ir-as…
Se ne plach-as al la sort-o
Mia pen-o kaj labor-o–
Ven-u tuj al mi la mort-o,
En esper-o–sen dolor-o!
