NOTES
1. Migne, P. L., 44, 267.
2. Ibid., 54, 191.
3. Ibid., 158, 416.
4. Ibid., 158, 451.
5. Ibid., 182, 335.
6. Lib. III, dist. 3; Ad Claras Aquas, 1916, II, 559.
7. Lib. III, Sent., dist. 3, n. 1. Ad Claras Aquas, 1885, III, 67b.
8. Ephrem Longpré, O. F. M., La Vierge Immaculée, Montreal, 1939, p. 13.
9. Cf. L. Siekaniec, O. F. M., "William of Ware," in The Scotist, III, 1941, 39.
10. Xavier Marie Le Bachelet, Dictionnaire de Théologie Catholique, Paris, 1922, VII, col. 1054.
11. III, Qu. 27, art. 2, ad. 2.
12. Opus Oxoniense, Lib. II, dist. 32, nn. 9-10, Vives, XIII, 313.
13. Ibid.
14. Ibid.
15. Dico igitur, quod peccatum originale, quod est carentia justitiae originalis, non est nisi carentia justitiae debitae (Oxon., L. II, dist. 32, n. 7, Vives, XIII, 310-311).
16. Ad istud peccatum concurrunt duo, carentia justitiae scilicet ut formale, et debitum habendi earn ut materiale (Oxon., L. II, dist. 32, n. 15, Vives, XIII, 318).
17. A. Michel, in Dictionnaire de Théologie Catholique, Vol. VIII, col. 2031-2033.
18. Romans 7:23.
19. A. Michel, op. cit., col. 2033-2034.
20. "Habet enim quilibet sic propagatus carentiam justitiae originalis, patet ex effectibus illius justitiae prius dictis, est debitor istius justitiae, quia accepit in primo parente, per cujus parentis actum amisit earn; ergo secundum descriptionem quilibet sic propagatus habet peccatum originale” (Oxon., L. II, dist. 32, n. 8, Vives, XIII, 312-313).
21. "Adam accepit justitiam pro se et pro tota natura, quae tunc erat in eo, et ideo juste Deus exigit a tota natura, in quocumque est, illam justitiam quam dedit naturae” (Oxon., L. II, dist. 32, n. 8, Vives XIII, 313).
22. "Concupiscentia potest accipi vel prout est actus vel habitus, vel pronitas in appetitu sensitivo; et nullum istorum est formaliter peccatum, quia non est peccatum in parte sensitiva” (Oxon., L. II, dist. 32, n. 7, Vives, XIII, 311).
27
