Dedicatoria.
cognitione, quæ intimis naturæ visceribus et medullis insederat (O ingeniū niueo lapillo dignū) cuius difficultates Laberyntheis anfractibus flexuosisque recessibus impeditas perscrutari et investigare (deus bone, quam ingēs labor, quam infinitum opus,) excultum, Conradum Gesnerum scriberet, quæ tantam gratiam conciliauit vt non solum amicissimo osculo exciperet, sed etiam studiose lectitaret, accuratè vtetur, inexhaustis denique viribus, tenquam perspicacissimus draco vellus auream, et oculis plusquam aquilinis custodiret. Postremo quemadmodum hanc epitomen à viro veré docto ad virum summa nominis celebritate decoratum scriptam fuisse accepimus, ita eandem ipsam (pro titulo Britānnico) Britanico sermone, licet ineleganti, vsitata et populari, ab esuriente Rhetore donatum, tuis (eruditissime vir) manibus commendo vt tuo sub patronico in has atque illas regionis nostræ partes intrepide profiscatur; obstentorque ut hunc libellum, humilem et obscuram inscriptionem gerentem, argumentum nouum et antehæc non auditum complectientem, ab omni tamen Sybaritica obscœnitate remotissimum, æqui bonique consulas,
Tue dignitati deditiſsimus
